4962384091

255

BIBLIOGRAFIA HISTORII POLSKI

kiem tytułów, które zaczęły się ukazywać w dobie powstania listopadowego. Te ostatnie podano w dziale VIII (poz. 7323—7386) powtarzając także czasopisma, które już poprzednio wychodziły. Wskutek tego niedostatecznie plastycznie rysuje się przyrost prasy, który charakteryzuje każdą rewolucję. Może lepiej byłoby cytować powtórzone tytuły ea pomocą zapisów skróconych. Przy okazji dodam, że nie powtórzono Wiadomości Handlowych (poz. 135) ukazujących się w latach 1830—1831. Cenne jeat włączenie czasopism Pomorza i Śląska. Można jednak zadać pytanie, czr w spisie czasopism nie wykroczono poza zakres bibliografii historycznej pv dając takie tytuły jak: Pamiętnik Farmaceutyczny Wileński, Pamiętnik Magnetyczny Wileński, Pot-pourri, Rocznik Damski.

Skoro mowa o czasopismach wspomnę, że zastosowano opis skrócony cytując łącznie redaktorów bez sprecyzowania czasowych ram ich udziału w redakcji. Wynika to zapewne z posługiwania się skróconą formą općsu. Wiele rozwiązań metodycznych w Bibliografii utwierdza nas w mniemaniu, że autorzy mają nieustanny wzgląd na czytelnika i wnikliwie wyczuwają jego potrzeby. Dowodem tej usłużności są chociażby zwięzłe wskazówtki wstępne podawane przy działach i poddziałach. Szkoda, że podobnych wyjaśnień brak w sprawie opisu czasopism.

Z kolęd jeszcze parę uwag o metodzie opisu. Jak wiemy, kierowano się mormami bibliograficznymi, jest jednak (kilka rozwiązań, które można zakwestionować. Do takich należy podawanie w nawiasach prostokątnych hasła autorskiego, które występuje w powiązaniu stylistycznym z tytułem. Np. [Krasiński Józef]:    W pierwszych latach Królestwa Kongresowego. Ze

wspomnień Józefa hr. Krasińskiego. Bibl. Warsz. 1913 t. 2. Pozycji takich jest dość dużo, zwłaszcza w dziale III Życiorysy (np. 553, 555, 557). Biorąc pod uwagę, że materiały tego rozdziału podane są w kolejności nazwisk poszczególnych osobistości tej epoka, można odnośne oposy cytować bez tego schematycznego hasła.

Niepokoją opisy artykułów zawartych w zbiorach jednego autora; poz. 5657, 5659—5661 — są to opisy artykułów Stanisława Pigonia z jego zbioru Z dawnego Wilna (1929); rw ich cytacie wydawniczej ntie powtórzono nazwiska autora. Może to przecież spowodować, że czytelnik na podstawie takiego zapisu będzie bezskutecznie poszukiwać dzieła anonimowego Z dawnego Wilna. Podobnie jednostkowa pozycja 6365 G. A. ma jak się okazuje przestawioną kolejność Inicjałów w haśle. Takie rozbieżności w opisach wskazują na niejednolite stosowanie instrukcji opisu.

Przy tej okazji można zachęcać do zrezygnowania z nawiasów prostokątnych ujmujących przyimek [W:] poprzedzający cytatę wydawniczą dzieł zwartych (poz. 1159, 1164, 1286). 'Nie ma to pokrycia w normie, natomiast kon-sekwetnie jest stosowane w większości wydawnictw Ossolineum¹.

Do przykrych przeoczeń należy podanie błędnie nazwiska Onacewicza jako pseudonimu Lelewela. Bibliografia poszła za słownikiem pseudonimów Adama Bara (T. 2 s. 70) ufając mu, jak można przypuszczać, bardziej, niż opracowa-

1

Od Redakcji: Trzeba stwtierdzdć, że nde obciąża to konta autorów Bibliografii. Nawias kwadratowy w tych przypadkach wprowadzany jest przecz adiustację w Wydawnictwie Ossolineum.