Wiele osób w tzw. Domach Starców (oddanych tam przez rodzinę) nie integruje się z rówieśnikami ani personelem, nie chce spędzać wspólnie świąt czy uczestniczyć w organizowanych wydarzeniach na terenie placówki, lub w wyjazdach.
Osoby starsze nie zawsze potrafią racjonalnie ocenić ani uzasadnić swoich reakcji.
Zrozumienie i zaakceptowanie tego faktu oraz coraz lepsze poznanie podopiecznego, ułatwi rozpoznanie jakie okoliczności wywołują w nim rozdrażnienie i pomogą dostosować kontakt (komunikację) opiekuna.
S kontakt wzrokowy S używanie prostych, krótkich zdań.
S powtórzenia (przekazywanie kolejny raz tej samej informacji bez emocji negatywnych)
S czas na reakcję / odpowiedź S brak presji („musisz”)
S brak krytyką ,/iie masz racji”)
ponowienie próby (po odczekaniu kilku, kilkunastu minut)
S cierpliwość
S pochwały (uśmiech, dotyk, słowa)
S koncentracja na zachowaniu spokoju S deklaracja pomocy S odwrócenie uwagi od sytuacji stresującej S nie traktowanie złości personalnie
Słowa i zachowania opiekuna powinny wyrażać troskę, zdecydowane i pewność.
Decyzyjność osób starszych może być ograniczana jeżeli nie radzą sobie oni z podstawowymi potrzebami lub mogą stanowić swoim zachowaniem zagrożenie dla siebie lub innych.
>• Częściowe > Całkowite
„Osoba, która ukończyła lat trzynaście, może być ubezwłasnowolniona całkowicie, jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swym postępowaniem ”
(art. 13 KC)
„Osoba pełnoletnia może być ubezwłasnowolniona częściowo z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, jeżeli stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz potrzebna jest pomoc do prowadzenia jej spraw”
(art. 16 KC)
Orzeczenie o ubezwłasnowolnieniu wydaje sąd po przeprowadzeniu postępowania.
17