5033109080

Przyjmuje się, że każda informacja jest przyswajana przez jedną z trzech istniejących struktur: (i) pamięć sensoryczną, (ii) pamięć krótkotrwałą i (iii) pamięć długotrwałą.

1.    Pamięć sensoryczna. W trakcie wyjaśniania lub demonstrowania danej sytuacji w grze, informacja otrzymana przez receptory sensoryczne (wzrok, słuch itd.) graczy jest przetwarzana przez system zmysłowy, który jest zdolny do zmagazynowania ogromnej ilości informacji, ale nie potrafi przechować ich przez dłuższy czas. Aby informacja nie została utracona, musi przedostać się do pamięci krótkotrwałej. Z tego właśnie powodu niezwykle istotne jest to, by pomiędzy prezentacją i demonstracją ćwiczenia, a początkiem jego wykonywania nie upłynęło dużo czasu.

2.    Pamięć krótkotrwała. Następnie informacja przedostaje się do pamięci krótkotrwałej, która decyduje ojej znaczeniu czyli o tym, czy konieczne jest jej dalsze przetwarzanie. Decyzja ta może być podjęta wyłącznie w oparciu o informacje zgromadzone w pamięci długotrwałej, ponieważ proces identyfikacji zależy od posiadanego doświadczenia i wcześniejszego kontaktu z daną sytuacją. Nawet w pamięci krótkotrwałej informacje mogą zostać utracone w krótkim odcinku czasu (w około 30 sekund).

3.    Pamięć długotrwała. Jest to pamięć stabilna, czas przechowywania informacji może trwać godziny, miesiące lub lata. To ona umożliwia przechowywanie w sposób trwały informacji dotyczących umiejętności (notorycznych oraz związanych z podejmowaniem decyzji. Pamięć długotrwała stanowi podstawę bazy danych, w której przechowywane są grupy informacji takie jak: przestrzenny model świata, wiedza na temat różnych obiektów, przekonania o sobie i o innych, umiejętności motoryczne niezbędne do poradzenia sobie w różnych sytuacjach, umiejętności percepcyjne pozwalające na interpretację bodźców werbalnych, muzycznych itp. Pamięć długotrwała charakteryzuje się wysoką zdolnością przechowywania informacji różnego typu i pochodzenia, może być równocześnie używana do opracowywania reakcji ruchowych dostosowanych do konkretnej sytuacji. W ten sposób, w trakcie jakiejkolwiek sytuacji treningu lub zawodów, pamięć krótkotrwała i pamięć długotrwała współpracują ze sobą. Podsumowując, pamięć długotrwała dzieli się na: (i) pamięć epizodyczną, która rejestruje wydarzenia związane z konkretnym kontekstem, pozwala na odróżnienie faktów wynikających z różnych kontekstów; (ii) pamięć semantyczną, dzięki której gracz może wyrazić (wyjaśnić), w jaki sposób wykonał dane działanie i co może zrobić w różnych sytuacjach podczas gry (wiedza deklaratywna) oraz (iii) pamięć proceduralna dotyczącą zachowań, wiedzy o tym jak coś zrobić pochodzącej z praktykowania danych działań. W zakresie czynności ruchowych to jeden z typów pamięci mających największe znaczenie, ponieważ umożliwia ona przechowywanie umiejętności pozwalających na wykonanie prawidłowej reakcji ruchowej (użycie wiedzy proceduralnej). To poprzez ćwiczenia treningowe i współzawodnictwo gracze rozwijają umiejętności poznawcze z wykorzystaniem pamięci proceduralnej umożliwiającej przechowywanie danego typu informacji i wykonywanie działań najbardziej adekwatnych do danej sytuacji. Jeżeli jakieś wskazówki sytuacyjne nie są kompletne, gracze będą musieli zinterpretować „fragmenty" informacji i przewidzieć rozwój sytuacji odwołując się do danych zgromadzonych w pamięci długotrwałej.

3. Uwaga. Gracze powinni być przygotowani do ciągłego wysiłku w celu osiągnięcia tego, czego chcą się nauczyć lub co chcą rozwinąć. Jeżeli więc poziom uwagi nie jest najwyższy, jest niemożliwe, by gracz zgromadził w pamięci krótkotrwałej, a następnie w pamięci długotrwałej informa-