5109637400

morskiego miniemy okręt wojenny — muzeum „Błyskawicę” oraz „Dar Pomorza”, który także pełni dziś rolę placówki muzealnej. Żal wielki, że nie zobaczymy już nigdy tej przepięknej fregaty pod pełnymi żaglami.

Wracając do miasta udamy się na ul. Świętojańską — główną arterię miasta. Wejdziemy tam do wielu eskluzywnych sklepów, ale czy coś kupimy? Przecież tam bardzo drogo. Niech więc uśmiech miłej ekspedientki nam to wynagrodzi. Pragnąc poznać dzieje miasta skierujemy się ku Muzeum Miasta Gdyni. Lecz niestety nie ma w nim stałej ekspozycji historycznej pośwęconej właśnie miastu. Muzeum od swego powstania w 1983 r. borykało się z wieloma trudnościami, a najważniejszą z nich było brak stałej siedziby. Ciągle wykorzystuje prowizoryczny barak przy Skwerze Kościuszki, w którym zorganizowano już kilka interesujących wystaw. Należałem do zespołu tworzącego to muzem. Duszą całego zespołu był Maciej Rdesiński, rodem z Poznania, który

przez wiele lat gromadził zbiory w ramach miejskiej biblioteki. Ze starej ekipy pozostały do dzś tylko dwie moje wspaniałe koleżanki: Barbara Mikołajczuk i Dagmara Opacka-Płaza zwana przez wszystkich Dagą.

Czas wyruszyć w dalszą podróż. W pociągu coraz mniej „starych znajomych” z Białegostoku, więcej nowych twarzy. Miniemy Słupsk, Sławno i Koszalin. Czujemy się już zmęczeni podróżą. Jeśli nie będzie żadnych opóźnień, to przebudzimy się na dobre w Stargardzie Szczecińskim. Miasto leżące na szlaku kolejowym wiodącym z głębć kraiu do