5192604719

508

Hofbauer: Mięsak jelita cienkiego.

Ch. P.

a treść wypełniała nierównomiernie okrężnicę po koniec wstępnicy. Poprzecznica była spastycznie obkurczona. Po stronie lewej brzucha poniżej po-przecznicy treść kontrastowa wypełniała dużą jamę o nieregularnych obrysach, odpowiadającą miejscu macalnego guza. W 24 i 48 godzin po przyjęciu papki wyczuwalny guz w dalszym ciągu wykazywał obecność jamy o dość równych zatokowatych brzegach, wypełniającej się treścią kontrastową poprzez jelito cienkie. Wynik badania przemawiał za obecnością guza jamistego, połączonego z jelitem cienkim, za przebiciem guza i opróżnianiem się jego zawartości do światła jelita.

Po próbnym otwarciu brzucha stwierdzono na tylnej ścianie jamy brzusznej poniżej nasady krezki poprzecznicy obecność wielkiego guza nie-poruszalnego na szerokiej podstawie. Początkowy odcinek jelita -czczego pozostawał w zupełnie ścisłym związku z guzem. Makroskopowo nie podobna było rozstrzygnąć charakteru twardego guza, o powierzchni nierównej, guzowatej; wydawał się on wszakże nie pozostawać w żadnym związku z trzustką i sprawiał wrażenie nowotworu złośliwego. O operacyjnym usunięciu guza nie mogło być naturalnie mowy.

Chory zmarł w kilka dni po zabiegu. Na sekcji stwierdzono, że guz wielkości dwu pięści, ułożony po lewej stronie kręgosłupa, przylegał do trzonów I — III kręgów lędźwiowych i ogona trzustki. Sprawiał on wrażenie guza śród-krezkowego i pozaotrzewnowego, pozostawał jednak w ścisłym związku z górnym odcinkiem jelita czczego, obejmując je częściowo. Guz tworzył torbiel, której światło łączyło się ze światłem jelita na tylno-bocznej jego powierzchni przy pomocy otworu drożnego dla opuszek 2 palców. Jama tej torbieli o grubych ścianach posiadała nierówne obrysy, zawierała treść jelitową i masy nekrotyczne barwy brudno-czerwonej. Sąsiednie gruczoły chłonne nie! były powiększone, natomiast w miąższu wątroby stwierdzono przerzuty nowotworowe. Badanie histologiczne (rys. 3 i 4) wycinka z guza wykazało, iż utkanie jego składa się z ułożonych bezładnie różnej wielkości komórek wrzecionowatych, miejscami długich, z podłużnymi jądrami i dość znaczną ilością postaci kariokinetycznych. Obraz histologiczny przemawiał za utkaniem mięsaka wrzecionowato-ko-mórkowego, wychodzącego najprawdopodobniej z komórek mięśni gładkich ściany jelitowej (myo-blastoma).

Mieliśmy w tym przypadku do czynienia z pierwotnym mięsakiem górnego odcinka

jelita czczego. Guz wychodzący z mięśniów-ki tylnego odcinka ściany jelita, rósł nie w kierunku jego światła, lecz ku zewnątrz, ku krótkiej w tym miejscu krezce i tylnej ścianie brzucha, wskutek czego przez czas dłuższy mógł nie sprawiać choremu więk-

Rys. 3.

szych dolegliwości i osiągnąć znaczną wielkość. Wskutek rozmiękania centralnych partyj guza powstała torbiel znacznych rozmiarów, która po pewnym czasie przebiła do światła jelita w miejscu największego zniszczenia jego ściany, opróżniając się częściowo z treści.

Rys. 4.

Znamy z piśmiennictwa tego rodzaju przebieg i zejście sprawy. Wiemy, że mię-saki wychodzące ze ścian jelita cienkiego, w przeciwieństwie do raków, zajmują większy odcinek jelita, nie prowadząc przeważnie do zwężeń światła, lecz przeciw-