5192604757

Chirurg Polski

ROK II.    WARSZAWA, 15 PAŹDZIERNIKA 1937 R.    Nr. 10

Z Oddziału Urologicznego Państwowego Szpitala św. Łazarza w Krakowie.

Ordynator: Dr Emil Michałowski.

O kamicy przy wadach rozwojowych nerek i moczowodów

podał

Dr Fryderyk Laufer.

Rozwój diagnostyki urologicznej w ostatnich latach (pyelografia wstępująca i dożylna) pozwolił na rozpoznawanie kliniczne takich wad rozwojowych nerek i moczowodów, których stwierdzenie do niedawna było możliwe tylko podczas operacji lub sekcji. Znaczenie wad rozwojowych nerek i moczowodów dla lekarza polega na tym, że usposabiają one do różnych schorzeń. Równoczesne występowanie kamicy przy wadach rozwojowych nerek i moczowodów ma być rzadsze w porównaniu z innymi chorobami jak np. roponerczem czy gruźlicą. W pracy niniejszej, opartej na materiale chorych Oddz. Urologicznego Państw. Szpit. św. Łazarza w Krakowie, omówione zostaną wady rozwojowe nerek i moczowodów oraz przypadki równoczesnego występowania tychże wad z kamicą.

Rodzaje wad rozwojowych nerek i moczowodów.

Wady rozwojowe nerki polegają na nieprawidłowościach co do jej 1) liczby: (brak wrodzony nerki, nerka nadliczbowa, nerka podwójna), 2) kształtu: (nerka płatowa, pierścieniowata, wydłużona, trójkątna), 3) wielkości (nerka niedorozwinięta), 4) wzajemnego stosunku nerek do siebie: (nerka podkowiasta, nerka esowa-ta, nerka zespolona — rein en galette, Ku-chenniere), 5) położenia: (nerka przemieszczona — dystopia renis), 6) u-k r w i e n i a:    (naczynia dodatkowe

nerki), 7) do wad rozwojowych nerek zaliczają ogólnie także zwyrodnienie torbielowate nerek.

Co do wad rozwojowych moczowodów, polegają one również na nieprawidłowej 1) liczbie (moczowód podwójny, mo-czowód rozszczepiony), 2) szerokości światła (zwężenie moczowodu, rozszerzenie moczowodu wrodzone, moczowód ślepy, uchyłek moczowodowy), 3) nieprawidłowym ujściu moczowodów (zwężenie ujścia moczowodu wrodzone, przemieszczenie ujścia moczowodu wrodzone — ectopia ureteris).

Pyelografia jako metoda badania klinicznego pozwoliła na znacznie częstsze stwierdzanie wad rozwojowych, aniżeli w latach dawniejszych. Gdy np. Harbitz na 7748 sekcyj stwierdził w 161 przypadkach, a zatem w 2% wady rozwojowe górnych dróg moczowych; Nauman na 10.000 przypadków w 1%; Israel na 572 przypadków w 2%; Fedoroff na 558 w 3,1%