5192604767

528

Zjazdy

Ch. P-

3)    Tanina zabezpiecza całkowicie powierzchnię oparzenia od wysychania i utraty ciepła, jak również zapobiega wysiękaniu osocza: zagęszczenie krwi ustępuje, a stan ogólny ulega poprawie.

4)    Strup koagulacyjny zabezpiecza ranę od zakażenia wtórnego, a regeneracja skóry pod strupem odbywa się szybko bez gorączki i ropienia, o ile oparzenie zostało przed tym oczyszczone.

W przypadkach głębokich oparzeń III stopnia działanie taniny nie jest oczywiście tak szybkie i efektowne, jak w oparzeniach II stopnia, ponieważ tanina przenika powoli do głębokiej warstwy oparzonych tkanek.

Istotnym czynnikiem leczniczym metody jest garbująca właściwość taniny. Tanina usuwa bóle, zapobiega resorbcji jadów, znosi wysiękanie osocza krwi, zapobiega utracie ciepłoty. Pod strupem tworzy się dobra blizna, leczenie jest tanie.

Najprostszym i najczęściej używanym sposobem stosowania taniny jest rozpylanie odpowied-io ogrzanego 5% wodnego rozczynu zwykłym rozpylaczem na oparzoną powierzchnię. Żeby zapobiec utracie ciepła, należy trzymać chorego w tym okresie pod koszem elektrycznym. Definitywny suchy strup powstaje po 18 godzinach. Starano się zmodyfikować technikę, tak by otrzymać strup szybko („tannage ultrarapide”)-Metoda Bettmana polega na tuszowaniu 5% taniną oparzonej skóry; po podeschnięciu miejsca tuszowanego taniną tuszujemy je z kolei 10% rozczynem azotanu srebrowego. Strup powstaje szybko, wyniki są doskonałe. Zasługuje również na uwagę stosowanie fioletu goryczkowego i merkurochromu zamiast taniny.

Aczkolwiek nie jest wyłączone, że tanina zostanie zastąpiona przez inny lepszy środek, zasada koagulacji w leczeniu oparzeń pozostanie bez zmian.

W końcu swego referatu Morgue-Molines poruszył niezmiernie ważną pod względem społecznym sprawę organizacji pomocy dla oparzonych, biorąc za wzór istniejące organizacje w wielkich ośrodkach pracy w Ameryce Północnej.

Dyskusja na Zjazdach chirurgów francuskich nie ma charakteru dorywczego; jest przygotowana z góry w postaci zgłoszonych uprzednio programowo referatów. Do dyskusji w sprawie 1. referatu głównego zostało zgłoszonych 21 mówców, z których kilku tylko nie zgłosiło referatów.

Niezwykle ciekaw^ły i pouczający film przedstawił Mc. Ciurę z Detroit ze szpitala Forda, w którym została wynaleziona i opracowana metoda leczenia taniną. Znakomity, z amerykańską techniką i reżyserją zrobiony kolorowy film, przedstawił metodę poglądowo, z wszelkimi szczegółami technicznymi. W szpitalu Forda leczenie oparzeń, które się tam zdarzają często, jest zorganizowane tak, że chory otrzymuje pierwszą pomoc bardzo szybko. Po obmyciu skóry benzyną lub eterem następuje delikatne usunięcie pęcherzy i płatów naskórka. Na ranę rozpyla się 5% wodny rozczyn taniny, albo stosuje się specjalnie przygotowaną (z dodatkiem gliceryny) 7%% pastę taninową. Następnie kładzie się chorego na pokryte sterylizowaną bielizną łóżko i trzyma się pod koszem elektrycznym.

Referaty mówców zgłoszonych do dyskusji, dotyczyły szczegółów zasadniczego tematu, wygłoszonego przez referentów głównych.

Ciekawy był komunikat Hamanna, który w przypadku ciężkiego oparzenia II i III stopnia u dziecka dokonał pierwotnego wycięcia ogniska, uzyskując przebieg bez zatrucia.

Dziembowski wygłosił referat o stosowaniu maści witaminowych. Niektórzy mówcy podkreślali, że rola tych maści ogranicza się do późniejszych okresów, maść witaminowa pozwala na uzyskanie lepszej blizny.

Wreszcie Yves Delageniere kładzie nacisk na rozpowszechnianie wśród publiczności „parame-dykalnej” wiadomości o doraźnej pomocy w oparzeniach (szkodliwość linim. oleo-calcareum i maści) oraz o konieczności natychmiastowego umieszczania chorych w szpitalu. Najlepszy opatrunek pierwszej pomocy — to zwykły suchy asep-tyczny opatrunek.

D. c. n.

T. Sokołowski.