5192604930

114

c ok. jedna trzecia liczniejsza, niż 'wykazywana w sprawozdawczości statystyczne; grupa pracujących v pozarolniczej gospodarce nie uspołecznionej

Liczba pracujacych poza rolnictwem według zasady “indywidualnej przedsiębiorczości'■ systematycznie wzrasta: z 921.6 tys. w 1975 r. do 1121.5 tys. w 1980 r. i 1258.7 tys. w 1985 r. Tabl. 10 przedstawia liczebności tej kategorii zatrudnienia dla województw. a także jej przyrosty absolutne w dwóch okresach pięcioletnich i w całym dziesięcioleciu 1976-1986. Tabl. 11 prezentuje województwa zajmujące skrajne pozycje w uporządkowaniach według przyrostów względnych.

W skali dziesięciu lat liczba pracujących wediug zasady indywidualnej przedsiębiorczości wzrosia o ponad jedna trzecia, a sa województwa. w których prawie podwoi Ja sie. Jest to niespotykana skala wzrostu wśród innych dotychczas omawianych kategorii zatrudnienie. Wzrost ter. w pewnej części wyjaśnia spadkowe tendenc.ie zatrudnienia w gospodarce uspołecznionej .

Znaczące wydaje sie być regionalne zróżnicowanie tempa wzrostu liczby pracujących w sektorze indywidualnej przedsiębiorczości w obydwu okresach pięcioletnich. W latach 1981--1985 obserwujemy wyraźnie przyspieszenie tempa wzrostu w województwach zawieraj acych wielkie aglomeracje (warszawskim, łódzkim, katowickim, wrocławskim), w województwach z nimi sąsiadujących (np. w skierniewickim). Województwo poznańskie oraz niektóre województwa północne i zachodnie (gorzowskie, legnickie) utrzymują wysoka dynamikę z poprzedniego okresu. Natomiast załamaniu uległo tempo wzrostu w województwach wschodnich, południowo-wschodnich i niektórych centralnych, w których zatrudnienie w omawianym sektorze zmniejszyło sie w latach 1981-1985.

Interpretacja powyższych prawidłowości może być jedynie hipotetyczna. Można sadzić, że kryzys spowodował poczucie braku możliwości indywidualnej kariery w sektorze uspołecznionym. a początki reform zwiększyły szanse prowadzenia opłacalnej działalności gospodarczej w sektorze prywatnym.