5192605717

56 L. BIELECKA, R. S. LORENC [4]

różnice w ruchliwości elektroforetycznej G_cl_a i G_el_k wynikają z różnej zawartości kwasu sjalowego.

Jak podaje Svasti i wsp. (18) G_cl_a zawiera 1,16% tego kwasu, G_cl_k 0,17% a G_c2_k 0,57%. Enzym sjalidaza (neuraminidaza) redukuje ruchliwość elektroforetyczną G_cl_a do tej jaką ma G_cl_k, natomiast nie zmienia ruchliwości G_cl_k i G_c2_k, co sugeruje, że obserwowane różnice mają charakter posttranslacyjny (19).

Poza szeroko rozpowszechnionymi allelami G_C1 i G_c2, poznano szereg innych alleli genu G_c występujących w takich grupach populacyjnych jak: Japończycy, Eskimosi, Indianie amerykańscy i Indianie pochodzenia australijskiego (15). Prace Contansa z 1979 r. (20, 21) opisują 30 różnych alleli współdominujących pojedyńczego, autosomalnego locus. Biorąc pod uwagę bogactwo odmian genetycznych produktu genu G_c, nasuwa się pytanie, czy wśród osobników o różnych fenotypach białka wiążącego witaminę D, zachodzą różnice w zdolności wiązania witaminy D i jej metabolitów. Odpowiedź można znaleźć w pracy K a w a k a m i i wsp. (17), którzy wskazują, że zarówno powszechne odmiany genetyczne białka G_c, jak i rzadsze odmiany, występujące we krwi ludzi zamieszkujących Nową Gwineę i we krwi Indian Cippewa, mają podobne właściwości wiązania witaminy D₃ i jej metabolitów. We wszystkich opisywanych przypadkach białko G_c wykazywało największe powinowactwo do 25 OHD₃, zaś mniejsze do witaminy D₃ i 1,25 (OH)₂D₃.

Ciekawych wyników dostarczyły badania ludzkich populacji pod kątem częstości występowania w nich alleli G_C1 i G_c2. Zaobserwowano, że oba te allele są obecne we wszystkich ludzkich populacjach, z tym, że allel G_C1 występuje częściej w porównaniu z allelem G_c2. Częstość alle-lu G_c2 w różnych populacjach mieści się w granicach 5—40% (15). Zwrócono też uwagę, że allel G_c2 jest bardziej powszechny w populacjach ludzkich zamieszkujących w północnych szerokościach geograficznych (15). Mourant i wsp. (22) sporządzili mapę świata, na której zaznaczyli częstość występowania allelu G_c2 w populacjach ludzkich i porównali to z intensywnością nasłonecznienia. Poza pewnymi wyjątkami tereny o silnym nasłonecznieniu pokrywały się z niską częstością allelu G_c2 w populacjach i odwrotnie. Próbowano doszukać się w tej zbieżności wyniku naturalnej selekcji. Białko będące produktem allelu G_c2 powinno zgodnie z tym wykazywać większe powinowactwo do 25 OHD₃ aniżeli białko będące produktem allelu G_cl, gdyż mniejsze nasłonecznienie to jednocześnie mniejsza ilość syntetyzowanego w organizmie 25 OHD₃. Jednakże na podstawie wyników Kawakami i wsp. (17) nie wydaje się, żeby jakościowe lub ilościowe różnice w wiązaniu witaminy D₃ i jej metabolitów, odpowiedzialne były za selekcję w locus G_c i za utrzymanie się polimorfizmu tego systemu.