5224571663

Załącznik nr. 2 do raportu końcowego projektu nr N N310 720740

wykonano z dolnej połowy zbiornika polietylowego (HDPE) typ DPPL o pojemności 1000 1. Całość obramowano kształtownikami stalowymi i zamontowano na Zestawie jezdnym. Do całego zastawu podłączony jest kompresor pneumatyczny poprzez spiralny wąż dostarczający sprężone powietrze, a także wąż z wodą bieżącą. Do regulacji sprężonego powietrza zamontowano rotametr, a do wody zawór kulowy i przepływomierz.

Oryginalna komora wymywająca była zbudowana z rury o średnicy 130 mm (5") natomiast w Polsce takie rury są niedostępne. Po przetestowaniu Najbliższych dostępnych średnic rur 110 mm i 160 mm stwierdzono że obie spełniają swoje zadanie (silny wir wody rozmywający próbki). Ostatecznie wybrano średnicę rury 160 mm, ponieważ duża komora mieści w sobie większe próbki. W trakcje konstruowania komory eliutracyjnej testowano rury o średnicy od 37 mm do 110 mm. Rura o średnicy 37 mm sprawiała już problemy przy samym napełnianiu. Rura o średnicy 50 mm sprawiła kłopoty z próbkami o dużych korzeniach (próbki z korzeniami kukurydzy, szczególnie z pod rośliny), które często blokowały się w wewnątrz komory. Takich problemów nie stwierdzono w komorach o średnicy 75 mm i 110 mm, jednakże w komorze o największej średnicy ruch wody był bardzo powolny co w efekcie zmniejszało efektywność elutriacji oraz podwajało czas przemywania w porównaniu do komory o średnicy 75 mm. W zmodyfikowanej kolumnie wymywającej zrezygnowano z rury transportowej i złącza na rzecz trójnika z przelewem i lejem zasypowym. Dzięki czemu uproszczono obsługę eliminując konieczność rozłączania elementów po każdej wymytej próbce. Podstawową korzyścią z modyfikacji jest możliwość bieżącej obserwacji wnętrza komory eliutracyjnej. W czasie obserwacji takiego rozwiązania w pracy stwierdzono łatwe przelewanie się korzeni z komory eliutracyjnej przez przelew na sito. Zmodyfikowano również przejście z eliutratora na sito, rezygnując ze szczelnego rozłączonego połączenia elementów. W nowym rozwiązaniu pojemnik z sitem podstawiono pod przelew kolumny. Dzięki czemu możliwi jest swobodna obserwacja wnętrza sita w czasie elutriacji i ingerencja w miarę potrzeby (np. podczas gromadzenia się słomy, zatrzymujących się cząstek gleby. Łatwiej jest również stwierdzić całkowite wymycie próbki. W trakcie opracowania metody testowano również sita o średnicy oczek 0,25 mm i 0,5 mm, które podczas pracy były zanurzone w wodzie podobnie jak opracowaniu Smuckera i in. (1982). Dzięki takiemu rozwiązaniu strumień wody z korzeniami wytracał prędkość w kontakcie z powierzchnią wody stagnującej w sicie. Sito o średnicy oczek 0,25 mm zamulało się regularnie często drobnymi cząsteczkami gleby, szczególnie na początku przemywania próbki. Przez to konieczne były przerwy w pracy eliutratora na rzecz przeczyszczenia sita. Takie problemy nie występowały po zastosowaniu sita o średnicy oczek 0,5 mm. Po przelaniu wody przez sito nie zaobserwowano ubytków korzeni, pomimo dużej

Strona 12 z 63