5282744182

153

Litwy około Wilna i w Mińszczyźnie. Izoknefę zamkniętą 150 dni spotykamy na Śląsku; w bardzo nieznacznej odległości od niej przebiega izoknefa 140 dni.

Dni pochmurne w zimie.

W zimie najmniej dni pochmurnych bywa w Karpatach i na Śląsku; w miarę posuwania się ku północo-wschodowi liczba ich zwiększa się i na Litwie osięga maximum. Przez Galicyę przebiega izoknefa 45 dni pochmurnych; druga izoknefa tej samej wartości zatacza łuk na Śląsku i w części Poznańskiego.

9

Na Śląsku Górnym znajduje się zamknięta izoknefa 50 dni pochmurnych; druga izoknefa tej samej wartości krótkim łukiem przebiega nad morzem Czarnem, okrążając z północy Odessę; wreszcie trzecia wychodzi z nad morza Bałtyckiego, w okolicach Helu i kieruje się wzdłuż Wisły aż do Sanu; przy ujściu Sanu przecina Wisłę i podąża na wschód.

Izoknefa 55 dni otacza linią zamkniętą część wschodnich wybrzeży Bałtyku z Windawą i Lipawą; druga izoknefa tej samej wartości idzie przez Białą Ruś, przecina Niemen, dochodzi do Królewca, skąd łagodnym łukiem kieruje się na wschód południowy, przecinając błotniste Polesie.

Dni pochmurne na wiosnę.

Podczas wiosny wahania w liczbach dni pochmurnych na całym terenie Polski są dość niewielkie. Spotykamy w tym czasie przeważnie tylko izoknefy 30 i 35 dni pochmurnych.

W Galicyi przebiega izoknefa 30 dni; druga izoknefa tej samej wartości przecina Boh dolny; trzecia wychodzi z okolic Kłajpedy, tworzy wygięcia, otaczając Tylżę i zatokę Gdańskę, dochodzi do Poznania, Góry Śnieżkowej i kończy się w pobliżu Zielonej Góry; czwarta maleńkim pierścieniem obejmuje część dolnej Warty.

Jedna z izoknef 35 dni pochmurnych przebiega na Śląsku Górnym, druga otacza linią zamkniętą część Litwy, Polesia i Królestwa. W obrębie obydwóch tych izoknef liczba dni pochmurnych jest nieco większa od 35.

Dni pochmurne w lecie.

W lecie wartości izoknef wahają się na obszarze ziem polskich od 10 do 30 dni pochmurnych.

Najmniej dni pochmurnych spotykamy w pobliżu morza Czarnego, gdzie występują izoknefy 10 i 15 dni.