0810

810

O KLEJNOCIE

Król potem Kazimierz do Litwy do Wilna wyj achał, rychło po weselu, na którem córkę swą Annę ksiąźęciu pomorskiemu Bogusławowi dawał do stanu małżeńskiego.

A gdy przyjechał do Trok, zaniemógł, ohaczywszy prędką śmierć swoję uczynił testament, na którym Władysława syna swego wydziedziczył, a potem sprawiwszy się chwalebną świątością umarł miesiąca czerwca w roku 1492. Ciało jego do Krakowa przywieziono, z wielką uczciwością na zamku w kościele wielkim pochowano!

Tegoż czasu wielkie powietrza na wszystkie bydła były.

Panował król Kazimierz czterdzieści lat i pięć, miał wieku sześćdziesiąt i cztery lata.

W tymże czasie Turcy wtargnąwszy do Węgier, a Sabatkę zamek, który im był odjął król Matyasz obiegli, od króla nowego Władysława mężnie odgromieni byli.

O OLBRACHCIE

TRZECIM SYNU KAZIMIERZOWYM

A BEACIE WŁADYSŁAWA

KRÓLA WĘGIERSKIEGO I CZESKIEGO.

Po śmierci Kazimierza króla odprawiwszy pogrzeb, w Piotrkowie na sejm dwudziestego siódmego dnia miesiąca sierpnia Olbracht syn Kazimierza na królestwo w nieby-tności obran, a potem w Krakowie od Zbigniewa arcybiskupa koronowan.

Mało w Krakowie pomieszkawszy do Wielkiej Polski jechał, przyjechali do niego posłowie weneccy, i od Bajazeta cesarza tureckiego, wszyscy mu winszowali fortunnego panowania, a żądając od Bajazeta przymierza, które do trzech' lat uczynił.

Zjechawszy się potem z bratem Władysławem, przymierze z królestwy węgierskiem i czeskiem postanowił.

Na ostatku miesiąca września Tatarowie na Podole wtargnęli, wielkie szkody i na Wołyniu poczynili. Przeciwko którym król dwór swój wyprawił, wszakoż znacznej żadnej posługi nie uczynili, Tatarowie z wielką korzyścią wyszli z ziemie.

Drugiego roku 1495 umarł Janusz książę płockie, po którym powiat płocki Olbracht do królestwa przyłączył.

Olbracht król będąc chciwy dobrej sławy, myślił o tem jakoby z Turki głównymi nieprzyjacioły wszystkich chrześcian wojnę zwiódł, jeśliż się chcąc pomścić nad nimi śmierci brata swego, jeśliż też aby tylko wołoską ziemię pod swą moc podbił, na którą wojnę jechał z nim brat Alexander wielkie książę litewskie, i Jan Tyfon mistrz krzyżacki; do Stefana wojewody wołoskiego posłał, prosząc go też do tego towarzystwa, aby Kilii i Białogroda dostać mogli. Upominali go biskupi Kresław Kurozwęcki kanclerz koronny i biskup włocławski imieniem swem i brata jego kardynała, aby tej wojny