scandjvutmp12a01

276 Zajęcia.

Dopiero potem przechodzi do klasy i rozdaje dzieciom kwadraty i ołówki.

Połóżcie na stole kwadraty — to będą pokoiki i będziemy na „niby“ bawić się w „cztery kąty, a piec piąty". Pokaż, gdzie staniemy, ile kątów zająć możemy.

Ludzi narysować nie potrafimy, ale każdy może obrać jakiś znaczek: krzyżyk, kółeczko, kropeczkę i t. p. W każdym kącie narysujcie taki znaczek. Ile narysowałeś kropek?

Przegnijcie dolny brzeg do górnego. Poszukąjcie kątów i dorysujcie znaczki. Rozłóżcie kwadrat — przegnijcie bok prawy do lewego. Porachujcie, ile macie znaczków, a ile jeszcze dodacie. Przegnijcie teraz róg do rogu. Trzy krzyżyki w trzech kątach i t. d. Za każdem nowem zagięciem dzieci szukają kątów i stawiają w nich znaczki i tak aż do zrobienia podwójnej koperty.

Trzymajcie gwiazdkę tak, by kwadraty były na wierzchu, a trójkąty pod spodem. Połączcie wszystkie cztery rogi razem i wyprostujcie torebki, które się utworzyły z kwadratów — otrzymaliśmy solniczkę.

Bardzo nam się przyda, ale nie do stołu, nie.

Gdzie to stawiają takie solniczki z solą na zimę? W oknach, przy opatrywaniu na zimę kładą mech, albo watę, a w rogu ustawiają sól w solniczkach, żeby się okna nie pociły. Bo sól ma tę własność, że wchłania, wciąga w siebie wilgoć; sól staje się mokrą, a okna są suche, nie potnieją. Zróbcie kilka takich solniczek i zanieście swojej mamusi — podziękuje wam pewno.

Z pojęcia o kątach łatwo będzie następnie wyprowadzić nazwy: trójkąt, czworokąt, pięciokąt, sześciokąt, które to formy dziecko ciągle spotyka przy przeginaniu kwadratów.

6. Wyplatanie.

Wyplatanie — to istotna praca ręczna dziecka tego wieku: popracowało i widzi owoc swej pracy, własny wytwór; darowuje go innym i zużytkowuje w za-