scandjvutmp14e01

308 Zajęcia.

Wspomnieliśmy wyżej, że pielęgnowanie roślin przez dzieci w tym wieku może być zupełnie pozostawione własnym ich siłom; nie trzeba jednak zapominać, że to są dzieci, że mogą zapomnieć nieraz o podlaniu kwiatów, mogą je nieumiejętnie pielęgnować, dlatego nie szczędźmy pomocy i przypominania szczególniej z początku, a przekonamy się, że staranie nasze przyniesie pożądane rezultaty.

Skoro kwiatek zakwitnie, dziecko naturalnie może rozporządzać nim dowoli, uprzedzamy je wszelako, że jeden przynajmniej kwiat powinien zostać na nasienie.

Czas, jak również i sposób zbierania nasion, sama przewodniczka wskazuje. Nasiona owe powinny być przechowywane do przyszłej wiosny w papierowych torebkach z odpowiednim napisem.

Jeżeli dziecko siedmioletnie ma czas i możność zajęcia się ogrodnictwem, pracę jego i samodzielność posuwamy jeszcze dalej. Gdy tylko śniegi roztają i wilgoci niema, dzieci z rozkoszą wpadają do ogrodu. Pierwsza rzecz, jaka im wpada w oczy — to nieporządek i nieład w ogrodzie; ścieżki, aleje niepooczyszczane, mnóstwo liści i gałęzi porozrzucanych, kamieni, słomy, kawałków szkła, piór ptasich, jakieś stare gniazdo — słowem ogród przedstawia się jak śmietnik.

Może niejedna matka oburzy się na samą myśl, żeby jej dzieci mogły tam przebywać. Ale zapytajmy gromadki pacholąt, gdzie wolą się bawić: na czystem podwórku czy w podobnym ogrodzie? Z pewnością wybór padnie na ogródek. I mają słuszność: ileż przyjemności, ileż korzyści z niego wyniosą!

Dzieci, odpowiednio ubrane, zabierają swe taczki, grabie i t. p. przyrządy i biegną sprzątać ogród. A że ich żywa i spostrzegawcza natura nie pozwoli im długo mil-