0339

NA LĄDZIE

Wspomniałem wyżej, że popełniłem krok nierozważny. Nierozważny dlatego, iż zraziłem do siebie dyrektora Witkowskiego i pana Jeffreya, dobrze do mnie usposobionych i — jak mi się zdawało — ceniących mnie. Zraziłem dlatego, że odejście swoje uzależniłem od podwyższenia mi pensji, gdyż wydawało mi się, że jestem tak bardzo potrzebny, że warunki moje muszą być przyjęte. Było to przeświadczenie błędne, nawet gdybym rzeczywiście był niezbędny. Zresztą jest możliwe, że w pewnym stopniu warunki moje mogłyby być przyjęte, gdybym nie stawiał ich w formie ultymatywnej. Jest rzeczą zrozumiałą, że dyrekcji nie pozostało nic innego, jak odmówić mi i szukać zastępcy.

Tym bardziej krok mój okazał się nierozważny, że nie tylko zraziłem do siebie dyrektorów naszego przedsiębiorstwa, co było jednak do naprawienia, ale także spowodowałem niezadowolenie dyrektora Departamentu Morskiego, którym był wtedy inżynier Teodor Nosowicz.

Na koniec nie obliczyłem należycie warunków służby w charakterze pilota w Gdyni. Pilotaż w porcie gdyńskim nosi charakter wybitnie portowy, w którym obowiązkiem pilota jest nie tyle pomagać kapitanowi w prowadzeniu jego statku, jak to jest w pilotażu morskim, na przykład przy wejściu do Tamizy czy przy wejściu do ujścia Łaby. W pilotażu morskim piloci są to zwykle ludzie posiadający dyplomy kapitanów żeglugi wielkiej, a nieraz byli kapitanowie statków. Jest rzeczą zrozumiałą, że w większości wypadków stosunek kapitanów do pilotów morskich oparty jest na dużym zaufaniu i jakby koleżeństwie fachowym. Piloci portowi są doradcami kapitanów tylko podczas krótkiego stosunkowo przejazdu statku w porcie i są doradcami

333