scandjvutmp11401

254 Zajęcia.

jąc w wodzie parę razy. Piasek należy zwilżać od czasu do czasu. Pożądanem jest zmieniać go mniej więcej co miesiąc, by zastąpić świeżym piaskiem, lub dawny dobrze przepłókać.

Zajęcia piaskiem mogą być indywidualne, albo zbiorowe. W pierwszym wypadku wychowawczyni rozdaje dzieciom przy pomocy szpadelka piasek wilgotny, układając na stoliku lub na piaskownicy przed każdem dzieckiem. Najmłodsze używają do zabawy foremek drewnianych lub blaszanych, w braku tych mogą korzystać z pudełek od zapałek (szufladki), małych garnuszków, z pudełek od pasty, pigułek, lekarstw i t. p. i lepią „babki".

Starsze nieco dzieci wyciskają sylwetki zwierząt, zrobią sobie z piasku ogródek z grządkami, plac zabaw, rzekę, po której płyną łódki, ułożą jakiś ornament, używając do tego ziarn grochu i fasoli, będą wytłaczać desenie palcem lub patyczkiem. Piasek daje również sposobność do pracy zbiorowej.

Potrzebny jest do tego stół z barjerką, który łatwo można z pomocą dzieci samemu zrobić, przybijając do brzegów zwyczajnego stołu deseczkę z dykty, wysokości 5-ciu cm. Stół taki pokrywamy piaskiem (na 2—3 cm) lekko zwilżonym.

Grupa dzieci starszych staje dokoła stołu i naradza się, co do tematu zabawy. Wybiera np. zbudowanie miasta i dzieli między sobą pracę: jedne ubijają w piasku ulicę główną, inne ustawiają latarnie, któreś wytnie powóz czy sanki, znajdzie się gdzieś konik z tektury, tramwaje i wiele innych rzeczy, które bądź wytną z pism, bądź też ulepią z gliny i osadzą w wilgotnym piasku. Wszystko to w odpowiednim porządku będzie porozstawiane na owym stole z piaskiem, aby nadać mu wygląd miasta.