Maria Sieńko
czerwca 2006 r. w Ojcowskim Parku Na- [ rodowym odbył się I Wiosenny Plener i Dydaktyczny Katedry Dydaktyki Literatury i Ję- j zyka Polskiego na temat: Regionalizm i krajo- i znawstwo w kształceniu polonistycznym i zajęciach pozalekcyjnych.
Na jego program złożyły się obrady plenarne, a po obiedzie - spacer Doliną Prądnika dydaktyczną ścieżką do Jaskini Ciemnej oraz oglądanie okolicy z kilku punktów widokowych.
W części plenarnej, której przewodniczyła prof. Maria Jędrychowska, wygłoszono sześć referatów. Jako pierwszy wystąpił dr Józef Party-ka, wicedyrektor Ojcowskiego Parku Narodowego. W obszernym i bogato ilustrowanym wykładzie pt. W50-lecie Ojcowskiego Parku Narodowego zaprezentował cel i charakter działalności reprezentowanej przez siebie instytucji oraz walory krajobrazowe, przyrodnicze i kulturowe OPN, wielowiekowe nawarstwianie się w tym miejscu dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego, a także początki i rozwój zainteresowania Doliną Prądnika. Ta ostatnia kwestia wiązała się z całą galerią postaci podróżników, naukowców, artystów, rozpoznających i upowszechniających w swoich dokonaniach specyfikę oraz urodę Ojcowa i jego okolic. Znalazła też pierwszą - jak do tej pory - kompletną dokumentację i gruntowne filologiczne oświetlenie w referacie Dolina Prądnika w literaturze, wygłoszonym przez prof. Barbarę-Guzik. Zawierał on różne - pod względem gatunkowym, konwencji czy indywidualnego stylu autora - świadectwa literackiego zainteresowania Ojcowem i Doliną Prądnika,
począwszy od fraszki o Pieskowej Skale Wespa-zjana Kochowskiego (XVI w.) i legend gromadzonych przez świadomych ich wartości oraz urody folklorystów, poprzez artystyczne świadectwa podróży do tego miejsca w postaci dia-riuszy, dzienników, pamiętników, listów z XVII i XVIII w., po różne sposoby doświadczania tej przestrzeni i formy jej artystycznej ekspresji.
Referaty dr J. Partyki i prof. B. Guzik dały uczestnikom sesji nie tylko szansę odbycia fascynującej krajoznawczo-kulturoznawczej podróży, ale i uzmysłowiły, jakie znaczenie ma współpraca różnych specjalistów dla odkrywania i upowszechniania zróżnicowanego dziedzictwa regionu.
Kluczowe zagadnienie sesji, tj. regionalizm widziany w perspektywie tradycji edukacyjnej i potrzeb dzisiejszej szkoły, zostało natomiast wieloaspektowo przedstawione w referacie prof. Zofii Budrewicz Powrót do źródeł kultury domowej. Tradycje i współczesność regionalizmu w edukacji polonistycznej. Przywołaniu najlepszych dokonań w zakresie projektowania i realizacji regionalistycznie zorientowanej edukacji polonistycznej z okresu dwudziestolecia międzywojennego towarzyszyła zachęta do pogłębionej refleksji: jak dziś korzystać z tego godnego uwagi dorobku przeszłości. A także konieczność poważnego namysłu, jak rozwijać poczucie zakorzenienia u dzisiejszej młodzieży. W założeniach antropocentryczno-kulturowego nurtu współczesnej dydaktyki literatury i języka polskiego edukacja regionalna zajmuje ważne miejsce. Przez stymulowanie aktywności po-
Konspekt nr 4/2006 (27)