Wszystko rozpłynęło się vr nicość, jak przewidywał "studencki huczek", drukowany poniżej. Wszystkie ślubowania: - ",budowniczemu Polski Ludowej ukochanemu towarzyszowi Bolesławowi Bierutowi"- okazały się czcza gadaniną. Pozostało tylko to co było prawdziwe - nasza PRZYJAŹŃ I KOLEŻEŃSTWO. bez Związku Radzieckiego na czele.
ŚLUBOWANIE
MŁODYCH PRZODOWNIKÓW BUDOWNICZYCH POLSKI LUDOWEJ
ZŁOŻONE 22 LIPCA 1952 ROKU W WARSZAWIE
Ślubujemy Tobie, OJ Czym o, na chwalą okryte sztandary, na testament wielkich patriotów’
i rewolucjonistów:
Tadeusza Kościuszki,
Adama Mickiewicza,
Ludwika Waryńskiego,
Feliksa Dzierżyńskiego,
Marcelego Nowotki,
Karola Świerczewskiego,
Na krew ojców 1 braci naszych, poległych w walce o wolność I socjalizm, na Konstytucję Polskiej Rzeczypospolitej
Ludowej,
która spełnia marzenia minionych
pokoleń.
Ślubujemy Tobie, Ojczyzno, my — synowie I córki ludu pracującego, młodzi przodownicy pracy I nauki, młodzi robotnicy, chłopi 1 żołnierze, umacniać władzę robotników i chłopów, walczyć z ciemnotą, zacofaniem
i przesądami,
pomnażać bogactwa narodu pracą i nauką,
walczyć w pierwszych szeregach o wykonanie planu 6>letnlego, o rozwój nauki i wzrost kultury
narodowej,
o zwycięskie zbudowanie socjalizmu.
Ślubujemy Tobie, Ojczyzno,
oddać wszystkie siły
świętej sprawie obrony pokoju
przed amerykańskimi i hitlerowskimi
podpalaczami i ludobójcami;
strzec niezłomnie granic Twoich
na Bałtyku, Odrze I Nysie,
umacniać naszą Niepodległość i węzły
braterstwa
z obrońcami pokoju na całym świecle, rozwijać wieczystą przyjaźń z potężnym Krajem radzieckim —
Ojcryzną Lenina i Stalina.
Będziemy czujni i nieprzejednani wobec wrogów ludu i obcych najmitów, wobec zdrajców narodu i szkodników, będziemy wiernie strzegli ralerjla 1 dobra narodowego.
Ślubujemy wypełniać wskazania naszego Nauczyciela,
Budowniczego Polski Ludowej ukochanego Towarzysza Bolesława
Bieruta.
ofiarnie służyć sprawie
rozkwitu i świetności
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
W drugim obiegu krążył wiersz napisany przez studentów polskich studiujących u* ukraiń skini Lwowie w 1952 r. Został on wydrukowany po rosyjsku ir miejscowej prasie z zadowolę niem władz radzieckich i przychylnie przyjęty.
Runą na łunach, spłoną w pożarach Krzyże kościołów, krzyże ofiarne I w bezpowrotnym zgubi się szlaku Z lechickiej ziemi orzeł Polaków.
O słońce jasne wodzu Stalinie Niech sława twoja nigdy nie zginie Niech jako orłów prowadzi z gniazda Rosja i Kremla płonąca gwiazda.
III.
Na ziemskim globie fagi czerwone Będą na chwałę grały jak dzwony Czerwona Armia i wódz jej Stalin. Odwiecznych wrogów swoich powali.
IV.
Zmienisz sie rychło w wieku godzinie Polsko, a twoje córy i syny.
Wiara i każdy krzyż na mogile.
U stóp nam legnie w prochu i pyle.
Dowcip tego wiersza polega na tym. że można go czytać w dwojaki sposób: Z\ - czytaj zwrotkami. PRZECIW - czytaj linijkami (wierszami).
46