5399620109

mające na celu zaspokojenie potrzeb bardziej specjalistycznych, a więc wymagających specjalnie wykwalifikowanych służb lub/oraz dotyczących bardziej rozproszonej grupy docelowej. Analogiczna zasada określa podział kompetencji między powiatami i województwami samorządowymi. U podstaw wyboru takiej logiki podziału zadań tkwił również pogląd, że im bardziej istotna i/lub specjalistyczna jest publiczna interwencja, tym większy powinien być dystans przestrzenny między jej beneficjentami a odpowiednią agendą publiczną.

Relacje między samorządami a administracją centralną również nie posiadają znamion formalnego podporządkowania: ta ostatnia nie może wpływać na politykę samorządów w obszarach należących do ich kompetencji, sprawuje nad nimi jedynie nadzór prawny - zapewnia zgodność regulacji lokalnych z prawem powszechnym. Zadania samorządów dzielą się na własne i zlecone. Zadania własne są regulowane ustawowo, jednak pełną odpowiedzialność za ich realizację (w tym również finansowanie) ponoszą samorządy. Decydują one również, na mocy uchwał swoich ciał prawodawczych (rad) o sposobie wykonania tych zadań - w ramach ogólnych wytycznych zawartych w ustawach. Mimo regulacji ustawowej, tylko część zadań własnych ma charakter obowiązkowy, pozostałe - fakultatywny. Zadania zlecone to zadania, za których realizację i finansowanie ustawowo odpowiada administracja centralna, jednak w praktyce zleca ich wykonanie samorządom. Sposób wykonania tych zadań określa zleceniodawca - właściwy organ administracji centralnej.

W ramach pogłębiania decentralizacji, kolejne zadania przesuwane są z kategorii "zleconych" do "własnych". Jednak z decentralizacją zadań nie idzie w parze odpowiednio głęboka decentralizacja finansów publicznych. Mimo istotnego rozszerzenia autonomii fiskalnej samorządów na mocy specjalnej ustawy w 2004 r. ocenia się, że jest ona nadal zdecydowanie zbyt mała. W rezultacie samorządy - zwłaszcza te osiągające niższe dochody własne - nie są w stanie samodzielnie kształtować lokalnej polityki publicznej w takim stopniu, jak wynikałoby to z zakresu przekazanych im zadań.

Obok wymiaru pod-narodowego, zarządzanie publiczne w Polsce zyskało także wymiar ponadnarodowy, przede wszystkim wskutek akcesji do Unii Europejskiej w 2004 r. Europeizacja prawa i instytucji ma różny stopień i charakter w zależności od danej dziedziny spraw publicznych. Akcesję poprzedził zakrojony na szeroką skalę transfer prawa unijnego. Było to tzw. prawo twarde - dyrektywy i rozporządzenia Komisji Europejskiej - które zostało w całości, bezwarunkowo przeniesione do prawa polskiego. Ponadto w UE szeroko stosowane

18