5409390771

Poszukiwanie i korzystanie z literatury

w obiegu publicznym jest dopuszczalne, a nawet w wielu sytuacjach wręcz konieczne. Trudno bowiem oczekiwać, aby dyplomant podejmował próby opisywania zjawisk fizycznych lub urządzeń lepiej od ich odkrywców lub konstruktorów, albo zrobił to lepiej niż uznani autorzy podręczników. Jednak należy zawsze mieć na uwadze, że podanie cudzych myśli lub wykorzystanie ich bez wskazania na pochodzenie tychże jest plagiatem. Dlatego w przypadkach gdy powołujemy się na określone sformułowania innych osób, gdy cytujemy dosłownie ich wypowiedzi (ustne lub pisemne), gdy przywołujemy wyniki cudzych badań zawarte w postaci wykresów, tabel czy wzorów, a także gdy przedstawiamy zdjęcia lub rysunki wykonane przez innych - zawsze należy podać źródło, z którego ta informacja została zaczerpnięta.

Prawo autorskie mówi, że powołując się na cudze wypowiedzi należy wskazać autora, tytuł dzieła, z którego cytat został zaczerpnięty i wreszcie tzw. opis bibliograficzny dzieła, z którego cytat pochodzi. W przypadku książki oznacza to nazwę wydawnictwa, miejsce wydania i rok. W odniesieniu do czasopisma - jego tytuł, wydawcę, miejsce wydania, numer i rok wydania. Takie informacje utrudniałyby lekturę całego tekstu pracy, a w przypadku kilkakrotnego odwoływania się do tego samego dzieła powodowałyby zbędne rozrastanie się pracy. Aby tego uniknąć w tekście pracy podaje się tylko tzw. odsyłacz, którym może być numer pozycji w spisie literatury, co pozwala zidentyfikować przywoływane dzieło. Można to wykonać w postaci przypisu (zawartego na tej samej stronie) lub w postaci odsyłacza (do spisu literatury) znajdującego się bezpośrednio za odnośnym tekstem.

We współczesnym piśmiennictwie naukowym obowiązuje kilka stylów odwoływania się do literatury (odsyłaczy). Nie można wskazać, który z nich jest ważniejszy czy też lepszy, jakkolwiek obowiązuje zasada, aby konsekwentnie stosować w pracy tylko jeden z nich. Ponadto można wskazać, iż różne sposoby odwoływania się do literatury stosowane są z różnym natężeniem w różnych naukach. W naukach technicznych najpowszechniej stosuje się zasadę tworzenia spisu literatury w kolejności alfabetycznej, według nazwiska pierwszego autora, natomiast w tekście przywołuje się numer pozycji umieszczony w nawiasie