5378219391

Część IV: Zycie od środka

kolimator, a do kamery docierają tylko kwanty biegnące prawie równolegle do osi widzenia. Im bardziej wysmukłe są graniastosłupy tworzące kolimator tym ostrzejszy otrzymujemy obraz.

Schemat obok pokazuje wzajemne usytuowanie poszczególnych elementów układu do obrazowania z wykorzystaniem znaczników emitujących promieniowanie y.

Technika PET

Tomografia pozytonowa (ang. Positron Emission Tomography, PET) jest techniką obrazowania, w której zamiast zewnętrznego źródła promieniowania rentgenowskiego lub radioaktywnego rejestruje się promieniowanie powstające podczas anihilacji pozytonów (anytelektronów czyli elektronów o dodatnim ładunku). Źródłem pozytonów jest podana pacjentowi substancja promieniotwórcza, ulegająca rozpadowi beta plus. Substancja ta zawiera krótko żyjące izotopy promieniotwórcze, co ogranicza powstawanie uszkodzeń tkanek wywołanych promieniowaniem. Niestety wiąże się także z koniecznością uruchomienia cyklotronu w pobliżu miejsca badania (krótki czas życia izotopów to także krótki maksymalny czas ich transportu) co znacząco podnosi koszty.

Zasada działania

Powstające w rozpadzie promieniotwórczym pozytony, po przebyciu drogi kilku milimetrów, zderzają się z elektronami zawartymi w tkankach ciała, ulegając anihilacji. W wyniku anihilacji pary elektron - pozyton powstają dwa kwanty promieniowania elektromagnetycznego (fotony y) poruszające się w przeciwnych kierunkach (pod kątem 180°) i posiadają energię o wartości 511 keV każdy. Fotony te rejestrowane są jednocześnie przez dwa z wielu detektorów ustawionych pod różnymi kątami w stosunku do ciała pacjenta (najczęściej w postaci pierścienia), w wyniku czego można określić dokładne miejsce powstania pozytonów. Informacje te rejestrowane w postaci cyfrowej na dysku komputera, pozwalają na konstrukcję obrazów będących przekrojami ciała pacjenta, analogicznych do obrazów uzyskiwanych w tomografii rentgenowskiej.

13