5487408623

ji&

- rza do odnowienia budowy i form państwowych oraz społecznych na zasadach wolności i sprawiedliwości. Zmierza zatem do przywrócenia autorytetu państwa za pośrednietrem organów państwowych/ administracja, policja, karabinierzy/ celem kontrolowania wszelkich prądów, jednem słowem do obrony państwa i, po zabezpieczeniu porządku, do przygotowania całego narodu do wyborów do konstytuanty.

W terenie dochodziło stale do gwałtownych starć między demokracją chrześcijańską a socjalkomunistami, którzy dysponując teką spraw wewnętrznych opanowali w większej części wpływ na administrację na prowincji. Dopuszczenie socjalkomunistów do tej przewagi stanowiło Jeden z głównych kamieni obrazy i zarzutów przeciwko premjerowi Bonomiemu ze strony demokracji chrzęściJańskieJ i liberałów.

Próby załagodzenia konfliktów przez bezpośrednie układy i wymianę deklarprcyj między demokracją chrześcijańską a soc Jalkomunistami nie osiągnęły skutku.

Przytem socJalkomuniści, będąc sami w rządzie, atakowali stale rząd w swych organach i podważali jego autorytet w masach. Oto dalszy powód do zatargów między ebu kierunkami.

Nakonieo sprawa monarchji i przyszłego ustroju. Co do tej kwestji, istniał rodzaj kompromisu, do którego doszło. Jak swego czasu pisałem, na propozycję komunisty Togliattlego, przybyłego na wiosnę b.r. z Itoskwy. .Sprawą przyszłego ustroju miała się zająć konstytuanta. Tymczasem socJalkomuniści, widząc że prawica i monarchiści zyskują coraz więcgj grunt - podjęli gwałtowną agitację przeciw monarchji i mając tu za sobą republikanów / czystych /, nie biorących udziału w rządzie oraz partJe akcji, naciskali na demokrację chrześcijańską i na liberałów w kierunku natychmiastowego oświadczenia się za republiką. To Jeden więcej z powodów do sporów w gabinecie i między sześciu stronnictwami tworzącymi rząd.

Do tych zasadniczych kwestyj dołączyła się sprawa czystki. Hr. Sforza, Jako wysoki komisarz do przeprowadzenia czystki i Jego zastępca, komunista Soocoimarro, natrafili na ostry sprzeciw w samym łonie gabinetu, zwłaszcza ze strony ministra marynarki, admirała De Curtena / za którym stoją sfery wojskowe angielskie / i ministra finansów, Soleri^fego, którzy nie chcieli dopuśció do dezorganizacji powierzonydi im resortów przez zbyt radykalną czystkę.

Premjerowi Bonomiemu focjaliśoi i partja czynu zarzucają, że dąży do utrwalenia we Włoszech typu monarchji socjalistycznej i że zaskoczył te stronnictwa dymisją, bo nie powiadomił o niej nikogo i zrobił z księcia namiestnika rozjemcę sytuacji. Ten ostatni zarzut wysuwany jest przeciw premjerowi jako główny argument świadomego manewrowania kryzysem.

Jak wiadomo premjerostwo Bonomiego miało swoje źródło w prezesurze Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Wobec dymisji Bonomiego Komitet powołał na swego przewodniczącego hr. Sforzę, desygnująo go tern samem na Jedno z naczelnych stanowisk w rządzie. Jednakowoż kandyda-