5833211343

13

w akcie stanowiącym podstawą wystawienia tytułu wykonawczego, jak i w tytule wykonawczym, nie ma błądu co do tożsamości osoby lub błędu co do określenia podmiotu, wobec którego prowadzona jest egzekucja administracyjna. Jednak nie jest możliwe prowadzenie egzekucji ze wzglądu na osobę zobowiązanego, ze wzglądu na wyłączenie zawarte w art. 14 pea (tzw. immunitet egzekucyjny).

Od zasady, że egzekucją administracyjną stosuje się wobec podmiotów wymienionych w art.la pkt 20, ustawa wprowadza pewne wyjątki. Są to przesłanki uniemożliwiające prowadzenie egzekucji administracyjnej ze względu na status podmiotów, do których miałaby być skierowana egzekucja. Nie można prowadzić egzekucji administracyjnej przeciwko osobom, które korzystają z przywilejów oraz immunitetów dyplomatycznych i w zakresie przewidzianym przez ustawy, umowy lub powszechnie ustalone zwyczaje międzynarodowe nie podlegają orzecznictwu organów polskich (art. 14 p.e.a.). Jeśli osoby te podlegają orzecznictwu organów polskich, lecz właściwe państwo lub organizacja międzynarodowa nie zrzekły się przywileju lub immunitetu dyplomatycznego w zakresie egzekucji administracyjnej, to egzekucja również nie może być prowadzona wobec tych osób.

Niemożność prowadzenia egzekucji wobec pewnych kategorii osób może wynikać także z przepisów szczególnych (np. art.l53§l, 153a p.e.a.).

3.5.niewvkonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym

Obowiązek o charakterze niepieniężnym to obowiązek polegający na spełnieniu świadczenia innego niż pieniężne lub na podjęciu określonej czynności bądź określonego zachowania¹. Przymusowemu wykonaniu w trybie egzekucji administracyjnej podlegają obowiązki o charakterze niepieniężnym pozostające we właściwości organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego² lub przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie przepisu szczególnego (art. 2 §1 pkt 3). Egzekucję stosuje się także do obowiązków z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wypłaty należnego wynagrodzenia za pracę, a także innego świadczenia przysługującego pracownikowi, nakładanych w drodze decyzji organów Państwowej Inspekcji Pracy (art. 2 § 1 pkt 4).

Obowiązek niewykonalny to taki obowiązek, którego adresat jest trwale pozbawiony możliwości wykonania pewnych czynności, zaniechania określonych działań, wydania rzeczy ruchomej lub wykonania innych obowiązków. Jeżeli obowiązek wynika z decyzji administracyjnej, to jego niewykonalność może zaistnieć zarówno po wydaniu decyzji, jak i przed jej wydaniem. Niewykonalność decyzji po jej wydaniu oznacza, iż decyzja jest bezprzedmiotowa, co stanowi - zgodnie z art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. - przesłankę stwierdzenia wygaśnięcia decyzji. Niewykonalność decyzji o charakterze trwałym, istniejąca w dniu jej wydania, jest przesłanką stwierdzenia nieważności decyzji (art. 156 § 1 pkt 5 k.p.a.). Niewykonalność decyzji może mieć charakter trwały lub czasowy. Czasowa niewykonalność obowiązku prowadzi do odroczenia    terminu wykonania obowiązku, natomiast trwała -

ujawniona w toku postępowania egzekucyjnego - do umorzenia tego postępowania.

Niewykonalność obowiązku wynikającego z decyzji może mieć charakter niewykonalności prawnej oraz niewykonalności faktycznej³. Według orzeczenia NSA z 13 lutego 1986 r. (III SA 1146/85, ONSA 1986, nr 1, poz.12, s. 73-74): „trwała niewykonalność decyzji w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 5 k.p.a. zachodzi wówczas, gdy czynności składające się na treść obowiązków i uprawnień zawartych w decyzji są niewykonalne z przyczyn technicznych lub prawnych tkwiących w ich naturze".

Nie stanowią powodu niewykonalności obowiązku wynikającego z decyzji (a zatem także obowiązków, wynikających z innych aktów: indywidualnych lub generalnych) przeszkody ekonomiczne, finansowe, ani trudności techniczne. NSA w wyroku z dnia 20 grudnia 1984 r. (I SA 804/84, ONSA 1984, nr 2, poz. 123) zauważył, że: „Względy ekonomiczne i finansowe,

1

   E. Bojanowski, J. Lang, Postępowanie administracyjne. Zarys wykładu, Warszawa 1999, s. 139.

2

   Przykłady: Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. Nr 16, poz.78 ze zm.) określa obowiązek rekultywacji gruntu. Ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U.Nr 132, poz. 622 ze zm.) nakłada obowiązek utrzymania czystości i porządku na nieruchomości (art.5 ust. 1).

3

   B. Adamiak, Wadliwość decyzji administracyjnej, Wrocław 1986, s. 147.