5895614483

694

PRZYSPOSOBIENIE ZARODÓW CYWILNYCH. / E. V. T./

Mimo zakończenie wojny a niemcami, żołnierz Polski wciąż jeszcze zdała od Ojczyzny Swojej żyć musi. Zbliżę się nawet chwile, jak pouczają zarządzenia władz, zóemobilizowfcnia go no obczyźnie, gdyż Polskę pozostawi^- no już swemu losowi, z którym niewielu się godzi.Czy przyszłość najbliższe będzie łaskawszy? -    7 poparcie ludzkiego - wątpliwe; z mocy Bożej

ufamy, że smutek w radość się obróci.

Na tle takiego stanu i*zeczy, żołnierze }07 Dyonu Nocnych Myśliwców, pi-zygotowu ją się do zawodów cywilnych,nie tracąc równocześnie wiary w lepsze jutro. Siedem uruchomiono kursów z jesieni? l%$r. dla zaprawy cywilnej.

1- szy to kurs spawania elektrycznego i acetylenowego zarazem, uczestników

2- im stał się kurs radiomechaników z ogólną cyfr? słuchaczy -26-ciu, 3-ci to znowuż kurs elektrotechniki, dając 13-stu naukę z tej dziedziny, i^-ty kształcił stolarzy i to 12-stu,

5-ty mechaników samochodowych, dla W>stu, 6-ty do handlu zaprawiał nie wielu, bo tylko 5-ciu, 7-my znajomość rozwijał rysunków technicznych w uczniach 9-°iu.

Dla skompletowania wypada nadmienić kurs 8-rr.y - obróbkę cieplną metali zrozumiałą czyniący. Grono słuchające właśnie się kompletuje. Również w Norwich City College'u angielskiej technicznej uczelni miejscowej, kształciło się porą jesienną i zimową -iłC-atu. Kierownictwo przysposobienia powyżej opisanego, przypadło

Kpt. Pil. Marianowi Urbańskiemu.

Kaganiec oświaty dzierżył Oficer Oświatowy por. mag. Jerzy Zamecznik.

Wykłady i instrukcje praktyczne prowadzili:

1.    Mjr. y/yszomirski,

2.    Kpt. Jabłoński,

3.    Kpt. Sylwestrowicz, U, Por. Zajączkowski,

5.    Kpt. Zieliński,

6.    Por, Bachleda,

7.    Ppor. Zamecznik

8.    Sierż.Trzos

9.    Sierż.Grzoiłkowski, 10. Plut. Szeliga,

1. Sierż.Hecker,

12. Sierż.Kadlec,

13. Sierż.podch. Katelbach, 1J*. Kpr. K.ollesiński,

15. Kpr. Jedynak, lo. Por. Jakubowski,

17.    Mr. Lomas,

18.    Kr. Clark,

i 19. Sierż. Podch. Domin.

Demobilizacja jeszcze nic zrealizowana. Przysposobienie na ewentualność

cywilną - trwa.

IS

Na zakończenie tej wzmianki o jednym z fragmentów powojennego życia Dywizjonowego, niech autorowi tejże, wolno będzie wypowiedzieć jego niezłomną wiarę, iż nie wierzy on w tułactwo cywilne po obcych szlakach żołnierza polskiego, pewnym natomiast dla niego jest i tak r.:u serce dyktuje, że zmiłowanie Boże nad Polską bliskie jest, że pomoc przyjdzie z niebios kierunku, że wrócimy wszyscy do kraju pocieszeni i umocnieni i że budować go będziemy według powołania swego w mundurze czy w ubraniu cywilnym -na pożytek Rzeczypospolitej i na większą Chwałę Bożą.