86316

Najszybciej dogadały się Niemcy z Rosją. Jeszcze przed zakończeniem wojny zawarli porozumienie o wspólnym zwalczaniu polskiego ruchu niepodległościowego; w listopadzie 1918 roku armia Ober-Ostu ustępowała bolszewikom tereny i dawała sprzęt wojskowy, a w 1920 roku bolszewicy „oddali” Niemcom zdobyte na Polakach Działdowo. Obiecywali również, że po pokonaniu Polski, Niemcy będą mogli powrócić do granic sprzed 1914 roku.

W kwietniu 1922 roku zwołana została konferencja w Genui, poświęcona problemom gospodarczym. I wtedy delegaci Rosji Radzieckiej i Niemiec zawarli w Rapallo traktat: wzajemna rezygnacja z jakichkolwiek roszczeń z tytułu poniesionych kosztów i odszkodowań wojennych; uregulowanie prawne wszystkich kontrowersji, wynikłych ze stanu wojennego; przywrócenie dyplomatycznych i konsularnych stosunków między Rzeszą Niemiecką a Rosyjską Socjalistyczną Republiką Rad.

Tajna współpraca wojskowa:

Układ w Rapallo stanowił podstawę szerokiej współpracy gospodarczej, politycznej i wojskowej. Natychmiast po podpisaniu oficjalnego układu rozpoczęły się tajne rozmowy pomiędzy Reichswehrą i Armią Czerwoną, w celu kontynuowania współpracy rozpoczętej już na przełomie 1920/21. Doprowadziły one do podpisania w lipcu 1922 roku tajnej umowy o zaopatrzeniu Armii Czerwonej w broń i amunicję oraz o pomocy specjalistów niemieckich w rozbudowie przemysłu zbrojeniowego w Rosji. Niemcy, którym traktat wersalski zabraniał posiadania broni pancernej, lotnictwa i broni chemicznej, mogli to wszystko produkować i doskonalić w Rosji, aby w stosownym czasie rozpocząć produkcję w Niemczech.

„Istnienie Polski jest nie do zniesienia”:

Ważnym jednak celem tej współpracy było wspólne zniszczenie Polski.

Reakcja mocarstw na współpracę niemiecko-sowiecką:

Mocarstwa zareagowały różnie. 15 marca 1923 roku Rada Ambasadorów zatwierdziła wschodnie granice Polski. Anglia zaczęła działać w kierunku