5
Wpływ grzybów rodzaju Trichoderma...
źródło składników odżywczych. Początkowo wykonano zmyw biomasy szczepów testowych i testowanych sterylnym roztworem Tweenu 80 (0,1%) i posiano powierzchniowo na podłoże PDA (Difco). Po 7 dobach inkubacji w temp. 25°C wycięto sterylnym korko-borem słupki o średnicy 10 mm i przeniesiono je na badane podłoża, tak aby odległość pomiędzy nimi wyniosła 20 mm. Tak otrzymane hodowle dwuorganizmowe inkubowano 7 dni w temp. 25°C, a następnie oceniono efekt oddziaływań wg skali Mańki [Mańka 1974], Kontrole stanowiły hodowle jednoorganizmowe wykonane w analogiczny sposób. Wszystkie testy wykonano w dwóch powtórzeniach. Ponadto, dla zobrazowania zachodzących interakcji, wykonano dokumentację fotograficzną.
OMÓWIENIE WYNIKÓW
Dziewięć szczepów grzybów testowych poddano testom biotycznym, w których zastosowano podłoża zawierające zmielone ziarna (3%) jednego z czterech zbóż: kukurydzy, jęczmienia, żyta lub pszenicy. Modyfikacja ta, odbiegająca od klasycznie wykonywanych testów na podłożu PDA, miała na celu zbadanie w zajemnych interakcji między patogenami a grzybami testowanymi, w warunkach imitujących środowisko naturalne. Wyniki przeprowadzonych testów biotycznych przedstawiono w 8-punktowej skali zaproponowanej przez Mańkę [1974],
Podłoże z ziarnem kukurydzy
Pierwsze testy przeprowadzono na podłożu zawierającym zmielone ziarno kukurydzy (3%). T. harzianum T33 we wszystkich przebadanych interakcjach był organizmem dominującym, aż w sześciu kokulturach całkowicie zahamował wzrost patogenów - uzyskując maksymalną ilość punktów, tj. +8 (fot. 1, 2, tab. 1). Szczep T33 w mniejszym stopniu ograniczył rozwój B. cinerea 617, otaczając mniej niż 2/3 kolonii szczepu testowego (+3 punkty) oraz Fusarium sp. 23 (+4 punkty). Zdolności antagonistyczne szczepu T. hamatum Cl w hodowli na opisywanym podłożu były słabe, zaobserwowano wręcz zahamowanie wzrostu grzyba testowanego, który uzyskał odpowiednio -1. -1 oraz -2 punkty w kokulturach ze szczepami testowanymi B. cinerea 409, B. cinerea 617 oraz Fusarium sp. 23. Szczep T. hamatum T2 cechowały znikome zdolności antagonistyczne, tylko w dwóch kokulturach (z F. avenaceum 1 oraz B. cinerea) ograniczył on wzrost patogenów (+ 1 punkt) (tab. 1). W przy padku hodowli szczepu T2zF. oxysporum 544(26) oraz Alternaria sp. oba szczepy spotkały się wzdłuż linii prostej, co świadczy o braku interakcji pomiędzy mmi. W pozostałych kombinacjach patogeny ograniczyły wzrost grzyba testowanego, uzyskując od +1 do +3 punktów (tab. 1).
Biotechnologia 8(1) 2009