5996832651

93

mieszane zespołu Querco-Pinetum, a także znacznie rzadziej dąbrowy świetliste. Do szczególnych cech roślinności regionu należy też pojawianie się stanowisk lęgów typu podgórskiego, zaliczanych do zespołu Carici remotae-Fraxinetum.

Specyfika geobotaniczna Krainy Roztoczańskiej jest pod wieloma względami podobna do omówionej powyżej charakterystyki Krainy Gór Świętokrzyskich, jednak mamy tu do czynienia z wschodniokarpacką odmianą żyznych lasów bukowych. Charakterystyczne jest też pojawianie się, na nielicznych wprawdzie stanowiskach, wyraźnie kontynentalnych borów i borów mieszanych, to jest obok powszechnie występującego w całym dziale zespołu boru świeżego Leucobryo-Pinetum spotyka się zespół Peucedano-Pinetum, a obok boru mieszanego Querco-Pinetum — znacznie bardziej związanego z obszarem kontynentalnym zespołu Serratulo-Pinetum.

Stosunkowo ubogi inwentarz naturalnych zbiorowisk roślinnych ma Kraina Kotliny Sandomierskiej; brak tu w porównaniu z poprzednio omawianą krainą dąbrów świetlistych, kontynentalnych borów i borów mieszanych oraz roślinności stepowej.

5.4. DZIAŁ WOŁYŃSKI

Dział Wołyński, zaliczony w niniejszym opracowaniu do Prowincji Środkowoeuropejskiej, zajmuje niewielki obszar w granicach Polski w okolicach Chełma i Hrubieszowa. Obejmuje on generalnie Wyżynę Wołyńską i Polesie Wołyńskie. Ciągnie się od wschodnich skrajów Wyżyny Lubelskiej po Dniepr równoleżnikowym pasem ograniczonym od północy przez Polesie właściwe, a od południa przez Podole. Zestaw roślinności strefowej w tym dziale obejmuje: liściaste lasy klasy Querco-Fagetea związków Carpinion i Quercion petraeo-pubescentis, sosnowe bory i bory mieszane klasy Vaccinio-Piceetea związku Dicrano-Pinion oraz zbiorowiska stepowe z klasy Festuco-Brometea.

Na obszarze Polski wyodrębnienie Działu Wołyńskiego przeprowadzone zostało głównie na podstawie zasięgu specyficznej postaci regionalnej grądów, określonej jako Tilio-Carpinetum w odmianie wołyńskiej. Dominują tu dwa typy krajobrazu: krajobraz grądowy oraz krajobraz grądów i świetlistych dąbrów. Ten ostatni najczęściej realizuje się w wariancie z dużym udziałem olsów i łęgów. Charakterystyczne dla roślinności naturalnej działu występowanie obok lasów liściastych i mieszanych także roślinności stepowej, na obszarze Polski prawie się jeszcze nie zaznacza, poza paroma niewielkimi stanowiskami.

W granicach Polski Dział Wołyński obejmuje większość terenu zaliczonego przez W. Szafera (1972) do Krainy Wołyń Zachodni Działu Stępowo-Leśnego Prowincji Pontyjsko-Pannońskiej oraz wschodnie części (między Wieprzem a Bugiem) Krainy Wyżyna Lubelska z Działu Bałtyckiego Prowincji Niżo-wo-Wyżynnej Środkowoeuropejskiej.

W zestawieniu z fizycznogeograficznymi jednostkami podziału regionalnego J. Kondrackiego (1978) Dział Wołyński obejmuje w przybliżeniu całość pozostającej na terytorium Polski Podprowincji Wyżyny Wołyńsko-Podolskiej (851), należącej do Prowincji Wyżyn Ukraińskich, z makroregionami: Wyżyna Zachodniowołyńska (851.1) i Kotlina Pobuża (851.2), a także większość makroregionu Polesie Wołyńskie (845.3), zaliczanego do Podprowincji Polesia