5996832650

92

stio-Quercetum na południowym zachodzie i Querco-Pinetum na pozostałym obszarze),

—    zróżnicowaniu żyznych buczyn na trzy zespoły (Melico-Fagetum, Den-tario enneaphyllidis-Fagetum, Dentario glandulosae-Fagetum),

—    występowaniu kilku zespołów roślinnych tylko w części krain (Calamag-rostio-Pinetum, Abietetum polonicum, Potentillo-Quercetum, Luzulo-Ouercetum, Carici-Fagetum).

Kraina Wysoczyzn Łódzko-Wieluńskich, zajmująca najbardziej na północ wysunięte terytoria należące do Działu Wyżyn Południowopolskich, odznacza się występowaniem zespołu Querco-Pinetum na siedliskach boru mieszanego, całkowitym niemal brakiem dąbrów z klasy Quercetea robori-petraeae, występowaniem żyznych buczyn typu niżowego (Melico-Fagetum) oraz znacznym udziałem świetlistych dąbrów zespołu Potentillo albae-Quercetum. Sąsiadująca od południa Kraina Wyżyn Środkowomałopolskich ma podobną charakterystykę, ale pojawiają się tu jedliny zespołu Abietetum polonicum.

Kraina Górnośląska wykazuje wyraźne nawiązania do Działu Brandenbur-sko-Wielkopolskiego i odznacza się: dominacją dąbrów acidofilnych zespołu Calamagrostio-Quercetum na siedliskach borów mieszanych, znacznym udziałem niżowych buczyn zespołu Melico-Fagetum, równoczesnym pojawianiem się w specjalnych sytuacjach sudeckich buczyn Dentario enneaphyllidis-F agetum, brakiem jedlin i dąbrów świetlistych oraz występowaniem specyficznej postaci boru sosnowego wilgotnego zespołu Calamagrostio villosae-Pinetum. Podobną charakterystykę ma Kraina Kotliny Oświęcimskiej, z tą różnicą, że brak tu niemal zupełnie żyznych buczyn.

Wyraźnie odrębna od wszystkich innych jest charakterystyka Krainy Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Siedliska borów mieszanych zajmują w niej acidofilne dąbrowy z klasy Quercetea robori-petraeae, zarówno niżowe (Cala-magrostio-Quercetum), jak i podgórskie (Luzulo-Quercetum). Częste są tu buczyny podgórskie, w części północnej sudeckie (Dentario enneaphyllidis-F agetum), a w południowej karpackie (Dentario glandulosae-F agetum). Spotyka się też w tej krainie zbiorowiska z grupy lasów bukowych nie występujące w innych krainach działu, a mianowicie ciepłolubne buczyny nawapienne z podzwiązku Cephalanthero-Fagenion (zespół Carici-Fagetum) oraz zboczowe lasy jaworowe z podzwiązku Acerenion (zespół Phyliti-do-Aceretum). Znaczącym składnikiem krajobrazów są w tej krainie murawy kserotermiczne, brak natomiast jedlin oraz świetlistych dąbrów zespołu Potentillo albae-Quercetum.

Kraina Wyżyn Miechowsko-Sandomierskich odznacza się występowaniem subkontynentalnych borów mieszanych zespołu Querco-Pinetum, a sporadycznie tylko pojawiają się dąbrowy acidofilne z klasy Quercetea robori-petraeae. Do specyfiki krainy należy także występowanie karpackich, a ściślej zachod-niokarpackich lasów bukowych, dąbrów świetlistych w dość szczególnej postaci, stosunkowo częste występowanie muraw stepowych, ze sporadycznym tylko pojawianiem się jedlin. Do cech specyficznych omawianej krainy należy też wykształcanie się w kilku punktach szczególnej postaci grądów (Tilio-Carpinetum odmiany nidziańskiej).

Kraina Gór Świętokrzyskich cechuje się dużą rolą jedlin i zachodniokar-packiej odmiany żyznych buczyn w krajobrazach. Występują tu często bory