604495535

Odsłonięty teren oczyszczano łopatami i szpadlami do momentu odsłonięcia obiektów archeologicznych. Po tych zabiegach wykonywano dokumentację fotograficzną, rysunkową i opisową. Zestaw kart przygotowano na podstawie głównych wytycznych zawartych między innymi w pracy Ewidencja, eksploracja, i dokumentacja w praktyce konserwatorstwa archeologicznego¹.

Sposób prowadzenia i przykłady zastosowanej na stanowisku dokumentacji:

Dokumentacja opisowa: karty obiektów zawierające dokładny opis obiektu (wymiary, kształt, lokalizacja), opis pozyskanych zabytków i pobranych próbek organicznych, wstępną interpretację znaleziska. Ponadto prowadzono inwentarze: planów oraz profili, zabytków, fotografii, próbek.

Dokumentacja fotograficzna: po wykonaniu podczyszczenia wykonywano dwa zdjęcia ara, następnie wykonywano zdjęcia zarysom obiektów oraz ich profilom.

Dokumentacja rysunkowa: prowadzono ją na foliach technicznych w skali 1:20 - folia odpowiadała rozmiarom i proporcjom wielkości ara. Obok narysowanych rzutów umieszczano rysunek profilu obiektu. Każdy rysunek opatrzony był legendą zawierającą podstawowe dane o narysowanym obiekcie. Wszystkie obiekty zostały wyrysowane na jedną mapę zbiorczą stanowiska, w skali 1:200.

4. Charakterystyka źródeł (PawełM. Pogodziński)

W trakcie prac wykopaliskowych wydzielono 195 obiektów archeologicznych, jedną warstwę kulturową oraz jedną warstwę akumulacyjną (tabl. 4). W grupie tej 19 obiektów oraz warstwę kulturową wydatowano na kulturę jastorfską, 17 na okres nowożytny, 159 jako obiekty nieokreślone (w grupie tej umieszczono obiekty, w których zrejestrowano materiał ruchomy, drobny, bardzo zniszczony); 21 obiektów, po przecięciu odrzucono, gdyż okazały się tworami pochodzenia naturalnego. W trakcie badań pozyskano w sumie 1683 fragmenty ceramiki.

Opracowanie pozyskanego materiału pozwoliło na wyróżnienie dwóch faz osadniczych:

1

Kobyliński Z. Ewidencja, eksploracja, i dokumentacja w praktyce konserwatorstwa archeologicznego, Warszawa 1998, s. 59-72.