6161619710

5. Po tym czasie rozpocząć pomiary spektroskopowe oraz równolegle zmierzyć współczynnik załamania światła wszystkich próbek i roztworów substancji denaturującej, no²⁵. Wszelkie zmiany w wyglądzie próbek zanotować w tabeli wyników.

Wykonanie pomiarów

1.    Na godzinę przed planowanym rozpoczęciem pomiarów spektroskopowych rozpocząć płukanie aparatu suchym azotem.

2.    Uruchomić program OMNIC i w zakładce „Parametry pomiaru” ustalić następujące parametry: liczba skanów - 128, rozdzielczość widm - 4 cm'¹, zakres liczb falowych -4500-500 cm'¹.

3.    Rozpocząć pomiary od pomiaru widma tła klikając przycisk „Pomiar tła”. Widmo tła należy mierzyć przed każdą próbką, chyba że prowadzący wskaże inaczej.

4.    Pomiary próbek rozpocząć od próbki o najniższym stężeniu substancji denaturującej. Próbki nanosić na kryształ przystawki ATR i rozpocząć pomiar poprzez kliknięcie przycisku „Pomiar próbki”. Zacząć od serii roztworów substancji denaturującej, a następnie zmierzyć serię roztworów lizozymu.

5.    Po każdym pomiarze próbki kryształ przetrzeć 10% roztworem SDS i wodą.

6.    Po zakończeniu wszystkich pomiarów zmierzyć widmo atmosfery i zapisać wszystkie widma w formacie *.SPA.

Opracowanie wyników

1.    Skorygować wszystkie widma próbek ze względu na obecność atmosfery.

2.    Na każdym widmie dokonać korekcji ATR, uwzględniając zmierzony współczynnik załamania światła, no²⁵.

3.    Odjąć od każdego widma widmo czystego rozpuszczalnika.

4.    Uzyskane wyizolowane widma białka sprowadzić do wspólnej linii bazowej oraz wyznaczyć ich drugie pochodne w zakresie pasma amidowego I. Wszystkie widma i ich drugie pochodne zapisać w postaci plików *.CSV.

5.    Uzupełnić wszystkie dane w tabeli wyników.

6.    Wszystkie widma (w zakresie 1800 - 1500 cm'¹) przedstawić na zbiorczym wykresie oraz omówić zmiany w kształcie widm lizozymu, towarzyszące zwiększającemu się stężeniu substancji denaturującej.

7.    Na podstawie drugich pochodnych widm dla roztworów o skrajnych stężeniach substancji denaturującej określić precyzyjnie które struktury drugorzędowe są najbardziej wrażliwe na obecność substancji denaturującej.

8.    Dla wskazanej przez osobę prowadzącą liczby falowej wykonać wykres natężenia pasma od stężenia substancji denaturującej oraz omówić uzyskaną zależność.

Wielkości niezbędne do wyznaczenia danych w tabeli wyników

Stężenie roztworu wyjściowego denaturanta, Cr.w>j.	inoldnr
Objętość końcowa przygotowywanych roztworów denaturanta. Vk rdcn	ml
Cząstkowa objętość właściwa lizozymu, u	0,703 cm^3-g''
Masa molowa lizozymu z białka jaja kurzego	g-mol'^1
Końcowe stężenie białka w roztworze denaturanta	mg (inl roztw. denaturanta)"'
Końcowe stężenie białka w roztw orze denaturanta	moldnr