larsen1421

52. Traumatologia 1421

niu, jednak nie wiadomo, czy dopiero po tym czasie występuje zwiększone ryzyko tego powikłania. Istnieje jednak zgodnos'ć co najmniej do tego, iż w dniu wypadku można zastosować sukcynylocho-linę do nagłej intubacji u pacjenta oparzonego.

W chorobie oparzeniowej sukcynylocholina przeciwwskazana jest od 10. dnia po wypadku do całkowite zagojenia oparzeń.

W chorobie oparzeniowej niedepolaryżujące środki zwiotczające najczęściej należy stosować w znacznie wyższych dawkach, aby uzyskać wystarczającą blokadę nerwowo-mięśniową, zwłaszcza do intubacji dotchawiczej. Blokadę należy monitorować za pomocą stymulatora nerwów.

Ochrona przed utratą ciepła. W związku z tym, iż brakuje ochronnej warstwy skóry, pacjenci z rozległymi oparzeniami są szczególnie narażeni na hipotermię. Z tego powodu sala operacyjna wstępnie powinna być wystarczająco ogrzana; na czas zabiegu powinno się także ograniczyć wymianę powietrza.

Podaż płynów. Jak już przedstawiono, ciężkie oparzenie prowadzi w ostrej fazie do masywnej utraty płynów, które muszą być natychmiast uzupełnione celem uniknięcia niebezpiecznych zaburzeń ze strony układu krążenia. Do wstępnego uzupełniania płynów stosuje się różne reguły, które zostały zestawione w tab. 52.13.

Należy zwrócić uwagę, że reguły te mogą przedstawiać tylko wartości orientacyjne, więc uzupełnianie płynów należy indywidualnie dopasować do pacjenta celem utrzymania właściwej objętości krwi krążącej. Roztwory glukozy raczej nie powinny być stosowane z powodu często występujących zaburzeń jej metabolizmu. Płynotera-pia powinna się opierać na wartościach parametrów krążeniowych i na wielkości diurezy (co najmniej 0,5-1 mł/kg/godz.).

Utraty krwi. Podczas chirurgicznego opracowywania ran oparzeniowych mogą wystąpić masywne utraty krwi (ok. 200 ml na 1% wyciętej powierzchni ciała) i w krótkim czasie prowadzić do hipowole-mii. W związku z tym, do zabiegów tych celem uzupełniania strat krwi niezbędne jest założenie wystarczającej liczby kaniul żylnych o szerokim świetle oraz przygotowanie odpowiedniej liczby jednostek koncentratu krwinek czerwonych. Jeżeli chirurdzy

Tabela 52.13 Wstępna płynoterapia w chorobie oparzeniowej

Reguła Evansa

- 1 ml roztworu krystaloidów/kg/% oparzonej powierzchni ciała/24 godz.

- 1 ml roztworu koloidów/kg/% oparzonej powierzchni ciała/24 godz.

- 2000 ml 4% glukozy/24 godz.

Reguła Brooke’a

- 1,5 ml roztworu krystaloidów/kg/% oparzonej powierzchni ciała/24 godz.

- 0,5 ml roztworu koloidów/kg/% oparzonej powierzchni ciała/ 24 godz.

- 2000 ml 5% glukozy/24 godz.

Zmodyfikowana reguła Brooke'a

- 2 ml roztworu mleczanowego Ringera/kg/% oparzonej powierzchni ciała/24 godz.

Reguła parklandzka

- 4 ml roztworu krystaloidów/kg/% oparzonej powierzchni ciała/24 godz.

stosowali miejscowo podczas zabiegu leki obkur-czające naczynia, wówczas w bezpośrednim okresie pooperacyjnym należy się liczyć z dalsza utratą krwi związaną z ustąpienie skurczu naczyń.

Układ krzepnięcia. Bezpośrednio po zabiegu operacyjnym może dojść do zmniejszenia aktywności różnych czynników krzepnięcia, należy więc wykonać badania układu krzepnięcia.

5 Znieczulenie w medycynie ratunkowej

O ile w przypadkach nagłych często jeszcze przed przyjęciem do szpitala konieczne jest podawanie pacjentom leków przeciwbólowych i/lub uspokajających, o tyle znieczulenia w medycynie ratunkowej wykonuje się bardzo rzadko. Zasadniczo istnieją do wyboru dwa sposoby postępowania:

- znieczulenie regionalne,

- znieczulenie ogólne.

5.1 Znieczulenie regionalne

Metody znieczulenia miejscowego, np. znieczulenie nasiękowe, blokady nerwów obwodowych,