larsen1423

52. Traumatologia 1423

^ Przede wszystkim należy założyć i dobrze umocować (najczęściej obwodowy) dostęp dożylny.

^ Podłączyć urządzenia monitorujące: EKG, pul-soksymetr, kapnometr, mankiet do pomiaru ciśnienia tętniczego, stetoskop.

^ Przygotować ssak oraz cewnik do odsysania o dużej średnicy.

Przygotować zestaw do intubacji: rurki intubacyjne, maskę, worek oddechowy itp. Zastosować wstępną oksygenację pacjenta.

^ Rozpocząć znieczulenie, podać środek zwiotczający, nałożyć maskę z tlenem na twarz pacjenta, jednak w miarę możliwości nie prowadzić oddechu przez maskę (ryzyko zachłyśnięcia!).

^ Przeprowadzić szybką intubację (ucisk na chrząstkę pierścieniowatą) z natychmiastowym wypełnieniem mankietu uszczelniającego.

^ Osłuchowo skontrolować położenie rurki intubacyjnej, jeżeli istnieje możliwość - sprawdzić jej położenie z użyciem kapnometru; trwale ją umocować.

^ Podłączyć respirator i ponownie skontrolować wentylację.

^ Ewentualnie założyć sondę do żołądka i odessać jego treść.

Trudności w intubacji. W pewnych okolicznościach konieczna jest intubacja dotchawicza od przodu, np. u uwięzionych w kabinie kierowców samochodów ciężarowych. W takiej sytuacji należy wprowadzić laryngoskop prawą ręką zamiast lewą, a asystent powinien mocno podeprzeć głowę pacjenta.

Zastosowanie maski krtaniowej - zob. rozdz. 21. Nacięcie krtani lub tchawicy stosuje się jako ultima rafio, jednak jeszcze zanim wystąpi u chorego ciężka hipoksja.

5.3 Krótkotrwałe znieczulenie ogólne bez intubacji dotchawiczej

Przy krótko trwających zabiegach oraz u osób uwięzionych na miejscu wypadku, których nie można zaintubować, zaleca się stosowanie keta-miny w dawce 1 mg/kg w skojarzeniu z midazola-mem w dawce 0,1 mg/kg. Konieczne są wówczas również: dostęp dożylny i gotowość do intubacji. Należy brać pod uwagę możliwość zachłyśnięcia.

Zniesienie bólu u pacjentów uwięzionych na miejscu wypadku można uzyskać podając keta-minę w małych dawkach (0,5 mg/kg i.m. lub 0,25 mg/kg i.v.). Przy wyższym dawkowaniu trzeba się liczyć z ograniczeniem świadomości pacjenta.

Piśmiennictwo

Ahnefeld FW, Dick W, Kilian J, Schuster HP: Nol-fallmedizin, 2. Aufl. Klinische Anasthesiologie und Intensivtherapie, Bd. 30. Springer, Berlin-Hei-delberg-New York 1990.

Berman JM, Grandę CM (eds.): Pediatrie Trauma Anesthesia. International Anesthesiology Clinics, Vol. 32, Nr. 1, 1994.

Capan ML, Miller SM, Turndorf H: Trauma. Anesthesia and Intensive Care. Lippincott-Raven, Philadelphia, 1991.

Frank J, Marzi I, Mutschler W: Shock room manage-ment of polytrauma. Zentralbl Chir 121:943-949, 1996.

Gili W, Long WB: Shock Trauma Manuał. Williams & Wilkins, Baltimore 1979.

Hall JK, Bermann JB (eds.): Pediatrie Trauma. Anesthesia and Critical Care. Trauma Care Series. Futura, Armonk, New York 1996.

Madler C, Jauch K-W, Werdan K (Hrsg.): Das NAW-Buch. Praktische Notfallmedizin. Urban & Schwarzenberg, Mtinchen-Wien-Baltimore 1995.

Marzi I, Mutschler W: Strategy of surgical manage-ment of polytrauma. Zentralbl Chir 121:950-962, 1996.

Mutschler W, Marzi I: Management of polytrauma (editorial). Zentralbl Chir 121:895, 1996.

Schwartz GR, Cayten C, Mangelsen MA, Mayer TA, Hanke BK (eds.): Principles and Practice of Emer-gency Medicinc, 3rd ed. Lea & Febiger, Philadelphia 1992.

Tscherne H, Regel G (Hrsg.): Trauma-Management. Springer. Berlin-Heidelberg-New York 1997.

ZiegenfuB T: Checkliste Rettungsmedizin. Thieme, Stuttgart-New York 1997.

Metaanałizy

Piśmiennictwo z Internetu

Parker MJ, Griffiths R, Appadu BN: Nerve blocks (subcostal, lateral cutaneous, femoral, triple, psoas) for hip fractures (Cochrane Review). In: The Cochrane Library, Issuc 2, 2001. Oxford: Update Software.

Parker MJ, Unwin SC, Handoll HHG, Griffiths R: General versus spinal/epidural anaesthesia for sur-gery for hip fractures in adults (Cochrane Re-view). In: The Cochrane Library, Issue 2, 2001. Oxford: Update Software.Software.