604226098

Doświadczenie 2

Otrzymywanie węglanu diwodorotlenku miedzi(II) - (Cu0H)₂C0₃

Węglan diwodorotlenek miedzi(II) otrzymuje się w reakcji:

2 CuS0₄ + 4 NaHC0₃ -> (Cu0H)₂C0₃ + 2 Na₂S0₄ + 3 C0₂ + H₂0,

Wykonanie:

1.    Po wytarowaniu dwóch suchych zlewek, odważyć kolejno do jednej 6,2 g CuS0₄ • 5 H₂0, do drugiej 4,8 g NaHC0₃.

2.    W kolejnej zlewce doprowadzić do wrzenia 50 cm³ wody destylowanej

3.    Odważone związki: CuS0₄ ' 5 H₂0 i NaHC0₃ przenieść do moździerza porcelanowego, dokładnie wymieszać i sproszkować

4.    Sproszkowaną mieszaninę dozować na kuchence małymi porcjami do zlewki z wrzącą wodą pamiętając, aby roztwór był cały czas mieszany bagietką. Każdą następną porcję dodawać dopiero po zakończeniu burzliwej reakcji połączonej z wydzieleniem C0₂.

5.    Po zakończeniu dozowania otrzymany roztwór ciągle mieszając gotować jeszcze przez 10-15 minut, a następnie ochłodzić pod bieżącą wodą.

6.    Strącony osad oddzielić od roztworu, stosując zestaw do sączenia pod zmniejszonym ciśnieniem. Osad znajdujący się na lejku Buchnera przemyć 150 - 200 cm¹ wody destylowanej.

7.    Kilka kropel przesączu (pobrać z nóżki lejka) umieścić na szkiełku zegarkowym i wykonać test sprawdzający obecność jonów S0₄²'. Obecność jonów S0₄²' stwierdza się przez dodanie do próbki przesączu kilku kropli roztworu Ba(N0₃)₂. W obecności jonów S0₄²' pojawia się białe zmętnienie.

8.    Osad z sączkiem przenieść na szkiełko zegarkowe i suszyć w suszarce w temp. ok. 100°C.

9.    Po wysuszeniu osad zważyć i obliczyć wydajność procesu.

10.    Wyniki doświadczenia przedstawić w tabelce .

Właściwości węglanu diwodorotlenku miedzi(ll)

Związek ten występuje w postaci bezpostaciowego zielonego proszku. Ogrzewany do temperatury 200°C rozkłada się na CuO, C0₂ i 0₂. Rozpuszcza się w rozcieńczonych kwasach i amoniaku; w wodzie natomiast jest nierozpuszczalny.