narodu posługującego się danym językiem zwykle odbywa się poprzez wypełnianie przez uczniów dodatkowych kart w podręcznikach. Zdarza się również, że treści te są przez nauczycieli pomijane z powodu braku czasu lub pomysłu na ich ciekawe przekazanie. Metoda projektów nie tylko w znakomity sposób nadaje się do przekazywania wiadomości z zakresu kultury danego kraju, ale również pozwala na rozwijanie określonych obszarów inteligencji u ucznia.
Celem mojego wystąpienia jest przedstawienie autorskiego projektu pt. Zapraszamy do Wioch, który daje możliwość praktycznego nauczania treści kulturowych danego obszaru językowego. Realizacja projektu miała miejsce w Zespole Szkół św. Jana Bosko - Katolickiej Szkole Podstawowej w Piotrkowie Trybunalskim na początku października 2011 roku. Projekt przewidziany został dla uczniów klasy III i przeprowadzony w ramach zajęć dydaktyczno-wychowawczych, co łącznie dało 19 godzin lekcyjnych. Podczas projektu uczniowie poznawali wybrane elementy kultury włoskiej. Praca metodą projektu wzbudziła u uczniów przede wszystkim ogromne zainteresowanie, wyzwoliła motywację do aktywności dzieci w zakresie różnych kierunków edukacji. Metoda ta pozwoliła na zaangażowanie do działań edukacyjnych wszystkich uczniów, niezależnie od osiąganych wyników szkolnych. Aktywność dzieci w dużym stopniu związana była z dominującą u nich inteligencją, zgodnie z koncepcją Howarda Gardnera. W trakcie zajęć każde dziecko znalazło swoje miejsce i podejmowało zadania, w których czuło się spełnione jako badacz. Metoda projektów to połączenie przekazywanych informacji z usystematyzowaniem wiedzy, przejawiającym się w ciekawych i atrakcyjnych dla uczniów formach pracy. Jest to doskonała metoda rozwijająca u uczniów wiadomości z różnych dziedzin, także z zakresu kultury danego języka.
W niniejszym wystąpieniu postaramy się zastanowić na sposobami realizacji postulatu aktywnego nauczania w kontekście lekcji języka obcego z dziećmi w wieku 5-10 lat. Sam pomysł nauczania przez działanie nie jest nowy. Jednym z pierwszych pomysłodawców był amerykański filozof-reformator edukacji - John Dewey, którego idee edukacyjne do tej pory nie zostały wyczerpane, mimo wielu prób ich realizacji zarówno w okresie przed- jak i powojennym. Punktem wyjścia dla deweyowskiej szkoły aktywnej jest przekonanie, że uczenie się jest „procesem aktywnym, a impuls do tego procesu musi istnieć w jednostce uczącej się i jest nim zainteresowanie"1. Założenie to implikuje konieczność dostosowywania procesu nauczania do potrzeb i możliwości uczniów. Konieczność ta wydaje się tym silniejsza, gdy mówimy o pracy z małymi dziećmi. Dzieci w wieku 5-10 lat bardzo często nie potrafią jeszcze dostosować się do tradycyjnych metod pracy w szkole, gdyż nie rozumieją zasad funkcjonowania norm społecznych. Ich sposoby poznawania świata angażują wszystkie zmysły, a nie tylko procesy kognitywne, i bardzo silnie łączą się z własnymi zainteresowaniami. W tej chęci poznawania świata dzieci są bardzo aktywne, dlatego też w naszym wystąpieniu będziemy starały się mówić, nie o aktywizacji małego ucznia, ale o tym, w jaki sposób konstruktywnie wykorzystać jego wrodzoną aktywność, by mógł poznawać język obcy, a zarazem nie zagubić spontaniczności i kreatywności, czy wręcz rozwijać te cechy podczas nauki języka obcego.
Wybrane metody pracy, które chcemy zaprezentować w naszym wystąpieniu zawierają elementy nauczania metodą naturalną. Polegają one na wprowadzeniu, w dość krótkim czasie, stosunkowo dużej dawki materiału językowego interesującego dla uczniów, a następnie na utrwalaniu tego materiału poprzez różnorodne zabawy i ćwiczenia angażujące wielorakie inteligencje ucznia. Dzięki gimnastyce, zabawie w chowanego, pracy w grupach, przy akompaniamencie muzyki, pracom plastycznym i Internetowi uczniowie nie nudzą się, każdy znajduje coś interesującego dla siebie, a ci najzdolniejsi mają szansę nauczyć się więcej niż proponują podstawy programowe i podręczniki.