604226186

O MODELACH W ZARZĄDZANIU PERSONELEM W POLSCE

AURELIA POLAŃSKA 1. Wstęp

Celem przygotowanego tekstu jest uzasadnienie tezy, iż instrumentalny sposób zarządzania personelem jest błędny i wymaga odrzucenia. Teza ta została sformułowana na podstawie własnych doświadczeń, badań i studiów piśmiennictwa na temat osobowości człowieka; jest myślą przewodnią opublikowanego wcześniej podręcznika¹. Jednakże w tym artykule została wyraziściej i pełniej ujęta.

Artykuł zawiera trzy rozdziały. W pierwszym przedstawiam dwa modele zarządzania personelem instrumentalny i podmiotowy. W rozdziale drugim zwracam uwagę na to, że w Polsce w okresie transformacji dominuje model instrumentalny. W rozdziale trzecim przedstawiam „Manifest z Davos" jako instrukcję dla podmiotowego modelu zarządzania.

W tytule artykułu używam terminu zarządzanie personelem a nie zarządzanie zasobami ludzkimi. Uczyniłam to świadomie. Gdy opisuję kwestie wykorzystania zasobów pracy w przedsiębiorstwach i organizacjach non profit posługuję się pojęciem zarządzanie personelem (personnel management). Gdy 'analizuję zasoby pracy w skali makroekonomicznej posługuję się pojęciem zarządzanie zasobami pracy (human resources management). Z uwagi na to, że temat modeli zarządzania dotyczy przede wszystkim ludzi współpracujących w zespołach, przedsiębiorstwach i organizacjach posługuję się terminem zarządzanie personelem.

A. Polańska, Ekonomia pracy w zarządzaniu, Wyd. UG, Gdańsk 1995.