6498542312

Problemy globalne

Olga Kwiatkowska

Uniwersytet Jagielloński

Uzyskała tytuł licencjata w zakresie kulturoznawstwa: studiów bliskowschodnich na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ. Obecnie kończy studia na poziomie studiów magisterskich na dwóch kierunkach: stosunkach międzynarodowych i studiach bliskowschodnich na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ. Uczennica letniej szkoły językowej w Marrakeszu, uczestniczka wypraw badawczych w Syrii (2010) i w Kurdystanie Irackim (2010). Była Przewodnicząca Bliskowschodniego Koła Naukowego w latach 2011-13 oraz członkiem Sekcji Kultury Wydziałowej Rady Samorządu Studenckiego w latach 2010-13. Organizatorka dwóch edycji Dni Arabskich w Krakowie w latach 2012 i 2013. Obecnie prowadzi badania nad kryzysem w Mali oraz polityzacją dążeń Berberów w Maghrebie.

Mali - od państwa o największych postępach w transformacji demokratycznej w Afryce Zachodniej do państwa targanego konfliktami wewnętrznymi

Celem wystąpienia będzie przedstawienie przemiany Mali z państwa o największych postępach w transformacji demokratycznej w Afryce Zachodniej do państwa targanego konfliktami wewnętrznymi. Od rozpoczęcia procesu decentralizacji władzy w Mali po wyborach w 1993 aż do wydarzeń w 2012 roku Mali miało być przykładem dla innych krajów Afryki Zachodniej jak z sukcesem dokonać demokratycznych przemian. Od dłuższego czas indeks Freedom House dawał Mali najwyższą ocenę w zakresie demokratyzacji wśród wszystkich państw Afryki Zachodniej. Krótko po objęciu urzędu prezydenta w nowej demokratycznej Republice Mali w 1992, Alpha Oumar Konare zdecydował się wprowadzić ogólnokrajową politykę, decentralizacji. Mali zostało zaliczone do tzw. "trzeciej fali demokracji". Nowy rząd Konare zaproponował liczne nowe inicjatywy, a program decentralizacji zasługiwał na uwagę z powodu jego dogłębności i obszerności. Program ten był bardzo ambitny zarówno w zakresie jak i stopniu przekazania władzy. Ta zachodnioafrykańska republika od odzyskania niepodległości mierzy się z licznymi powstaniami tuareskimi i niepokojami w północnej części kraju. Tak też było na początku 2012 roku, kiedy to w ciągu dwóch miesięcy separatystom tuareskim z Narodowego Ruchu Wyzwolenia Azawadu udało się podbić północną część Mali. Wydarzenie to doprowadziło do wojskowego przewrotu na szczytach władzy tego demokratycznego kraju i przejęcie rządów przez sfrustrowanych wojskowych w marcu 2012. Już 6 kwietnia Tuaregowie z Narodowego Ruchu Wyzwolenia Azawadu ogłosili powstanie nowego państwa Azawad na północy Mali. Szybko grupy islamistyczne takie jak: Ansar Dinę czy Al-Kaida Islamskiego Maghrebu rozpoczęły walkę z Tuaregami w celu ustanowienia państwa, w którym życie toczyło, by się zgodnie z prawem szariatu. Władze centralne Mali szybko poprosiły o interwencję militarną Francji i państw ECOWAS. Mimo początkowych trudności działania zbrojne się powiodły. Największym sukcesem wydaje się fakt, że już latem tego roku w Mali udało się zorganizować demokratyczne wybory na urząd prezydenta i do parlamentu. Tak szybkie odradzanie się Mali po poważnym kryzysie wydaje się zasługą wcześniejszych reform. Zjawisko to wydaje się bardzo interesujące i zaskakujące dlatego w artykule chciałabym podjąć próbę jego wyjaśnienia opisując i analizując szczegóły przemian w latach 90-tych, okres przed wojną domową oraz wydarzenia ostatnich dwóch lat