6355536787

95

najmniejszy obszar odwadniany jest w punkcie C i A, a największy w B. Identyczne obserwacje poczyniono w terenie po opadzie. Największa siła erozyjna wody wystąpiła w punkcie B (fot. 7 - litera B).

6.3. OSADY OPUSZCZONYCH WCIĘC DROGOWYCH

Na wszystkich zidentyfikowanych w terenie badań, opuszczonych wcięciach drogowych, występuje akumulacja o różnym natężeniu. W zależności od jej tempa i powierzchni, z jakiej wcięcie odprowadza odpływ, gromadzony materiał jest wyprzątany i profil poprzeczny wciosu jest przekształcany (rozdz. 6.2). W części form po zarzuceniu użytkowania taki proces jeszcze nie nastąpił.

Na obszarze I i 2 (rozdz. 6.1.) współdziałanie procesów naturalnych i człowieka doprowadziło do odprowadzenia z wcięć drogowych co najmniej 3 tys. m³ materiału w pierwszym przypadku (fot. 8) i 2,5 tys. m³ w drugim (fot. 9). Nierozstrzygnięte zostaje pytanie o czas, w którym ten proces nastąpił. Jedyny repero-wy punkt to przebieg drogi w roku 1850. Materiał, który został usunięty z drogi pochodzącej z tego okresu i późniejszych fragmentów stanowi około 25% kubatury wszystkich form.

Fot. 8. Opuszczone wcięcie drogowe na obszarze 1 Photo 8. Abandoned road’s cuts in study site I

W celu poznania budowy wciosu drogowego oraz osadów wypełniających, wykonano wkop na jednym z fragmentów opuszczonej drogi w obszarze 2 (fot. 10). Profil wykonano ok. 80 metrów od końca wcięcia etapu I (zob. ryc. 25), w miejscu gdzie wcios traci charakter parowu i przekształca profil w V-kształtny. Oprócz struktury i składu osadów zbadano utwory, w jakich forma została wycięta.