praktyce życiowej wielonarodowych i wielowyznaniowych skupisk miejskich, w których pobożność była cnotą obyczajową, a nie dogmatyczną. Na kościół farny Panny Marii w Krakowie składali się, obok katolików, także „panowie heretecy”, bo był on przecież przede wszystkim symbolem zamoż-Codzienną rzeczywistość wyznaniową Krakowa przedstawił Nowy we fraszce na Cech krakowski — jeszcze za
heretyków f
. właśnie przekraczanie przez i
przy utrzymaniu szacunku dla cnoty pobożności — podobnie jak w miastach od Lwowa do Gdańska.
Toteż spośród pisarzy pochodzenia mieszczańskiego jedynie Jurkowski (jak później nieco Kasper Twardowski) występował w początkach XVII w. jako ortodoksyjny katolik i wróg heretyków, których chciał wypędzić z Polski — reprezentując w tym wypadku przede wszystkim poglądy swych mecenasów dworskich. Pozostali pisarze kierowali się, z pominięciem spraw wyznaniowych, bezpośrednio do Boga, co było zgodne z ich przekonaniem
0 bezpośredniej interwencji boskiej w dzieje narodu polskiego. Propaganda patriotyczna oparta na tym przekonaniu była jednak obosieczna, doprowadzała bowiem do wniosku, iż od poparcia boskiego zależy byt narodowy
1 w razie jego cofnięcia naród polski musi upaść, jak upadały inne wielkie mocarstwa; a im wyżej był wyniesiony, tym upadek będzie dotkliwszy. Dopóki zwycięskie wojny i dobrobyt gospodarczy dawały przekonanie o przychylności sił nadprzyrodzonych, dopóty religijność Jurkowskiego czy Klonowica stanowiła źródło ich patriotyzmu optymistycznego, wiary w misję dziejową Polski sięgającą megalomanii, widocznej szczególnie w utworach służących propagandzie wojennej, jak Chorągiew Wandalinowa czy Pożar aho napominanie do gaszenia i wróżka o upadku mocy tureckiej62. W razie niepomyślnego obrotu wydarzeń, jak w czasie rokoszu 1607 r., ratunek przed klęską przypisywano również interwencji boskiej. Przekonań