6355536927

48

4.2. ZMIANY UKŁADU SIECI DROGOWEJ W CIĄGU OSTATNICH 200 LAT ORAZ STAN ZACHOWANIA OPUSZCZONYCH DRÓG

W oparciu o zmiany form rzeźby terenu, warstwy akumulacyjne, dokumenty historyczne i materiały kartograficzne, można dokonać długookresowych rekonstrukcji przemian środowiska przyrodniczego (Latocha 2007). Zapisem ewolucji środowiska przyrodniczego regionu są m.in. przemiany sieci drogowej. Bazując na wymienionych źródłach i badaniach terenowych odtworzono zmiany sieci drogowej w okresie ostatnich 200 lat i powiązano je z występującymi w terenie formami wklęsłymi.

4.2.1. INWENTARYZACJA WCIĘĆ DROGOWYCH

W czasie badań terenowych inwentaryzowano współczesną sieć drogową, zwracając szczególną uwagę na nieużytkowane formy, o domniemanej genezie podrogowej. Zidentyfikowano łącznie 7,3 km opuszczonych, bądź epizodycznie użytkowanych wciosów drogowych, które skonfrontowano z historycznymi i współczesnymi mapami przedstawiającymi sieć dróg.

Historia użytkowania i komunikacyjna hierarchia badanych form została odtworzona dla ostatnich 200 lat na podstawie następujących map (tab. 1):

-    (1) zdjęcie józefińskie Galicji, tzw. mapa Miega w skali 1:28 800, wykonana w latach 1775-1783,

-    (2) austriacki kataster gruntowy (miejscowości: Bistuszowa, Joniny, Ryglice, Zalasowa, Żurowa) w skali 1:2880, wykonany w latach 1847-1850,

(3)    Spczialkarte der óesterreichisch-ungarischen Monarchie, w skali

1 75 000, stan na rok 1901,

(4)    mapa topograficzna (wyd. WIG), w skali 1 100 000 z roku 1937,

-    (5)    topograficzna mapa sztabowa w skali    1:25 000, stan na rok    1957,

-    (6)    mapa topograficzna w skali 1:25 000,    stan na rok 1977,

-    (7)    mapa topograficzna w skali 1:10 000,    stan na rok 2002,

(8)    leśna mapa gospodarcza w skali 1:10    000, stan na rok 2003.

Dla dróg w poszczególnych latach wprowadzono rangi, określając tym samym ich rzędy. Rzędy wyznaczono zgodnie z hierarchią na mapach. Drogę najniższej rangi określono jako rząd I, a każda wyższa otrzymała rząd kolejny. Zabieg ten umożliwił porównywanie hierarchii, gdyż oryginalne nazewnictwo nie oddaje komunikacyjnego znaczenia (np. na mapie z roku 1901 droga polna posiadała rząd II, a na mapie z 1937 roku nazwy „droga polna” w ogóle nie użyto). Jedynie mapa katastralna nie precyzowała znaczenia komunikacyjnego dróg, ponieważ kryterium podziału była własność i użytkowanie. Dlatego wprowadzono sztuczny podział na drogi I i II rzędu (polne i główne), a wydzielenia dokonano na podstawie innych elementów zaznaczonych na mapach:

na mapach (wykonywanych w granicach miejscowości) podpisywano dokąd prowadzi droga. Oznaczenia dokonywano tylko, jeśli była to droga główna.