W ciągu ostatnich kilku lat lokalne sieci bezprzewodowe WLAN (ang. Wireless Local Area NetWork) stały się dość popularne, głównie za sprawą niskich cen urządzeń dostępowych. Coraz więcej użytkowników decyduje się na wprowadzenie do życia codziennego bezprzewodowych rozwiązań, umożliwiających swobodny dostęp do zasobów Internetu z komputerów przenośnych a także innych urządzeń typu palmtop lub telefon VoIP (ang. Voice over IP Protocol). Przepustowości, jakie obecnie zapewniają urządzenia zgodne ze standardami IEEE 802.1 lg w zupełności wystarczają do komfortowej pracy w globalnej sieci.
Również coraz więcej małych, lokalnych i niezależnych firm wykorzystuje sieci WLAN jako rozwiązanie problemu ostatniej mili czyli zapewnienia cyfrowej łączności z abonentem. Wszystko to za sprawą niewielkich kosztów, jakie trzeba zainwestować w infrastrukturę aby rozpocząć tego typu działalność. Niestety sieci WLAN pracują w ogólnodostępnych pasmach częstotliwości (ISM 2.4 GHz oraz 5 GHz), co w konsekwencji powoduje wzrost zakłóceń proporcjonalny do ilości sieci znajdujących się na danym obszarze.
Ponadto, bezpieczeństwo jest aspektem niezwykle ważnym. Na bezpieczeństwo sieci bezprzewodowych składa się kilka czynników, które podzielić można na trzy główne grupy:
a) warunkujące bezpieczne uwierzytelnienie (ang. authenticatioń) czyli dopuszczenie tylko autoryzowanych użytkowników do zasobów sieci;
b) zapewniające poufność transmisji informacji czyli algorytmy szyfrowania transmisji (ang. encryption),
c) kontrolujące integralność przesyłanych informacji (ang. integrity) czyli zgodność informacji nadanych z informacjami otrzymanymi.
Do tej pory opracowano dwa standardy, w których mowa jest o bezpieczeństwie sieci WLAN - IEEE 802.11 oraz IEEE 802.1 li. Oprócz nich powstała przejściowa specyfikacja o nazwie WPA (ang. WiFi Protected Access). Od kilku lat wiadomo, że