CCF20090225001

SŁOWO WSTĘPNE

W ciągu ostatnich kilku lat obserwujemy wzmożone i    zainteresowanie nauk społecznych i przyrodniczych

przestrzennymi zachowaniami człowieka. Problematyka, która przez długi czas była domeną socjologii miasta i ekologii społecznej, znalazła się w polu zainteresowania antropologów i biologów, geografów f ekono-I    mistów, a także przedstawicieli nauk stosowanych —

lekarzy i psychiatrów, urbanistów i projektantów form j    przemysłowych. Jednocześnie zwielokrotnił się zasięg

-    tych zainteresowań. Obejmują one małe skale prze

strzenne — zachowania w mieszkaniu, szkole czy szpitalu, skale średnie •— dzielnicy i miasta, a także skale wielkie — aglomeracji, regionu i kraju. Zjawisko to ma różne źródła. Związane jest z kryzysem miejskich metropolii, z dalszym przebiegiem procesów urbaniza-j    cyjnych, które obejmują zarówno kraje nisko, jak wy

soko zurbanizowane; z budową „od jednego rzutu” całych dzielnic i miast; z trudnościami planowania \    przestrzennego; z degradacją środowisk ludzkich; z kon

frontacją kultur, jaka zachodzi w skali całego globu. Badanie zjawisk przestrzennych wiąże się nie tyle i    z odkryciem, co z szerszym uznaniem, że przestrzenne

ukształtowanie ludzkiego środowiska ma poważny wpływ na zdrowie, rozwój osobowości, na stosunki społeczne w małych grupach, na wydajność pracy. Przestrzeń i zachowania przestrzenne stały się przed-

flTfiU

5