Powtórzenie semantyczne — Prawdopodobieństwo literackie 97
Róży imię ma.
Różą jest jej twarz,
Kiedy rączkę da,
Różę w sercu masz.
(A. Asnyk: Różowa chwilka).
Potutórzenie semantyczne. Powtórzenie tego samego pojęcia przy użyciu określeń synonimicz-nych; w przeciwieństwie do formalnego ma przede wszystkim znaczenie rzeczowe, służy podkreśleniu motywu, spotęgowaniu wrażenia. Np.:
Oj, skubać, skubać szlachtę, oj, drzeć
[z niej łupinę!
Oj, weźcież ich na munsztuk, bo też
[szlachta bryka!
(A. Mickiewicz: Pan Tadeusz).
Przeszło, przemknęło burzliwe, szalone wzruszenie duszy.
(S. Żeromski: Dzieje grzechu).
Powtórzenie syntaktyczne. Powtórzenie zwrotów i konstrukcji składniowych, łączące się zwykle z powtórzeniem intonacji. Np. :
A kto ciebie, ty wierzbino, wychował? A kto twoje fujareczki czarował?...
(M. Konopnicka: A kto ciebie...).
Powtórzenie wariacyjne. Powtórzenie nie dosłowne, lecz zmodyfikowane pod względem brzmienia, szyku wyrazów lub znaczenia ; służy formalnemu urozmaiceniu albo wprowadza zmianę sensu. Np. w urywkach:
Precz z moich oczul... pdsłucham od
[razu ;
Precz z mego serca!... i serce posłucha;
Precz z mej pamięci! Nie — tego roz-
[kazu
Moja i twoja pamięć nie posłucha!
(A. Mickiewicz: Do M.).
Kiedy odejdę w dal,
Zostanie po mnie żal —
Daremny będzie żal,
Gdy płynąć muszę w da).
Lecz tak się łączy żal Z moją tęsknotą w dal,
Ze patrzę w moją dal,
Jako w bezbrzeżny żal.
(T. Miciński: Kiedy odejdę...).
Pozytywizm w literaturze polskiej. Okres w literaturze polskiej od ok. r. 1863 do ok. r. 1890, o kierunku przeciwstawnym romantyzmowi i dominującej roli uczucia, nacechowany utylitaryz-mem i realizmem krytycznym. Założeniami pozytywizmu były: wiara w zdobycze nauki, kult pracy, przekonanie o możliwości osiągnięcia celów gospodarczych, społecznych i politycznych drogą ewolucji i postępu. Pozytywizm przyniósł rozwój powieści historycznej i społecznej, liryki refleksyjnej i dramatu poważnego.
Półkadencja. Przejście pomiędzy członami stopniowanej, wieloczłonowej linii intonacyjnej.
Praeteritio zob. Opuszczenie.
Prasa. Potocznie: dzienniki, dziennikarstwo.
Prasa podziemna, konspiracyjna. Czasopisma i druki ulotne wydawane przez organizacje konspiracyjne (np. w czasie okupacji hitlerowskiej).
Por. Druk tajny.
Prawdopodobieństwo literackie.
Stosunek, jaki zachodzi między rzeczywistością przedstawioną w dziele literackim a obiektywną, polegający nie na autentyczności opisanych przedmiotów, osób i zdarzeń, lecz na ich reprezentatywności, typowości, na prawidłowej interpretacji i motywacji, na zastosowaniu środków potęgujących iluzję i pozwalających uznać świat przedstawiony za możliwy.
Por. Odbicie rzeczywistości.