672580836

Wątek główny — Wers asklepiadejski mniejszy 149

Wątek główny. Wątek wyróżniony ze względu na zasadniczą rolę w fabule.

Wątek opóźniający. Wątek należący do kontrakcji, obejmujący zdarzenia przeciwne dążeniom bohatera, odsuwający osiągnięcie zamierzonego celu.

Por. Wątek przyśpieszający.

Wątek poboczny. Wątek podrzędny w stosunku do wątku głównego.

Wątek przechodni. Wątek powtarzający się w różnych utworach w swym zasadniczym kształcie (przedmiot badań poetyki porównawczej).

Wątek przyśpieszający. Wątek należący do akcji, obejmujący zdarzenia zgodne z linią dążeń bohatera, sprzyjający osiągnięciu zamierzonego celu.

Por. Wątek opóźniający.

Wątek wprowadzający. Wątek podstawowy dla dalszego toku akcji.

Wątpienie zob. Powątpiewanie.

Wdzięk stylu. Zaleta przejawiająca się najczęściej w przedstawianiu uczuć łagodnych, spokojnych stanów psychicznych, harmonijnych obrazów, a polegająca na naturalności połączonej z artyzmem.

Werbalizm. Używanie wielu efektownie brzmiących wyrazów przy merytorycznej pustce wypowiedzenia, brak treści.

Wers. Odcinek rytmiczny w mowie wiązanej, fraza wierszowa.

Por. Wiersz.

Wers adoniczny zob. Adonik.

Wers alcejski (alkaiczny). Wers logaedyczny zbudowany z trzech jambów, anapestu i jambu, ze średniówką w trzeciej stopie (je-denastozgłoskowy). Nazwa utworzona od imienia Alkajosa, liryka greckiego (ok. r. 600 p. n. e.). Wzór: v—, v—, v/ —, w—, v — (sS, sS, s/S, ssS, sS). Np.:

Na lądzie suchym | rozuiaż, jak płynąć

[masz.

(Piosenka ateńska ui przekładzie

[S. Srebrneg oj.

Wers ambiwalentny. Wers metrycznie obojętny, odpowiadający różnym schematom, np. akcentowany na wzór innych w tym samym utworze (możliwy dzięki słabym akcentom pobocznym, en-klitykom itp.). Np. (w trójsto-powcu trocheicznym czwarty wers można uważać za ambiwalentny, akcentowany pod wpływem impulsu nadanego przez poprzednie wersy):

Świecą gwiazdy, świecą (Ss Ss Ss) Na wysokim niebie,

Jeno nie myśl, chłopie,

Że to i dla ciebie, (ssss Ss).

(M. Konopnicka: Świecą gwiazdy,

[świecą...).

Wers arystofanejski. Wers logaedyczny, siedmiozgłoskowy, złożony z daktyla i dwóch trochejów. Nazwa pochodzi od największego komediopisarza greckiego, Arystofanesa (IV w. p. n. e.); — w, —v, —v (Sss, Ss, Ss).

Wers asklepiadejski mniejszy.

Wers logaedyczny, dwuczłonowy, zbudowany z trocheja, daktyla i trocheja katalektycznego oraz z daktyla, trocheja i trocheja katalektycznego. Określenie pochodzi od nazwiska liryka greckiego A sklepia desa (II w. p. n. e.);

-V, — w, -/-W,    -V, -

(Ss, Sss, S/Sss, Ss> S).