672580913

26 Dyspondej — Edytor

Dyspondej. Stopa o wzorcu---

- (SSSS).

Dysputa. Odmiana dialogu, jako forma podawcza w literaturze ma odpowiednik w takiej sytuacji życiowej, gdy mymiana argumentów ma przynieść zwycięstwo tezy jednego z przeciwników.

Dystych. Utwór lub zwrotka złożona z dwu wersów, połączonych zwykle rymem parzystym aa. Np.:

Biedna starości! wszyscy cię żądamy, A kiedy przyjdziesz, to zaś narzekamy.

(J. Kochanowski: 7Va starość).

Dystych elegijny (Wiersz elegijny). Dwuwiersz złożony z he-ksametru i pentametru, używany w elegiach klasycznych.

Dy trochej zob. Dy chorej.

Dytyramb. Kunsztowna oda, pieśń pochwalna o charakterze wzniosłym lub tragicznym. Nazwa pochodzi od starożytnych pieśni ku czci Dionizosa o przydomku Di-tyrambos. Dytyramby Gechuje poetyczna ekstaza, gwałtowność wezbranych uczuć, styl śmiały, porywający, często hiperboliczny. Np. A. Mickiewicz: Oda do młodości; K. I. Gałczyński: Dytyramb na cześć pokoju.

Dywan. Zbiór wierszy lirycznych w poezji wschodniej, antologia. Np. A. Lange: Dywan wschodni.

Dzieło literackie. Twór językowy, który stanowi całość o charakterze artystycznym i dlatego należy do literatury pięknej, w odróżnieniu od innych tworów językowych, przynależnych do piśmiennictwa.

Por. Elementy kompozycyjne dzieła. Fikcja. Odbicie rzeczywistości.

Dziennik. 1. Czasopismo ukazujące się codziennie lub częściej niż raz na tydzień, o charakterze aktualnie informacyjnym. 2. Datowane zapiski dotyczące zdarzeń bieżących. Analogiczna forma po-dawcza utworów literackich.

Dziennik podróży. Sprawozdanie z podróży w formie datowanych notatek, zawierających opisy zwiedzanych miejsc, wrażeń i przygód autora. W tej postaci publikowano często w XIX wieku relacje z podróży posiadające niekiedy duże walory literackie. Np. S. Goszczyński: Dziennik podróży do Tatrów.

Dzień. Odpowiednik aktu w dra macie hiszpańskim.

Dźwięczność stylu zob. Styl dźwięczny.

Editio authentica zob. Wydanie autentyczne.

Editio ne varietur zob. Ne va-rietur.

Editio posthuma zob. Wydanie pośmiertne.

Editio princeps zob. Pierwodruk.

Edycja zob. Wydanie.

Edytor (Wydawca naukowy). Osoba przygotowująca cudzy tekst do druku według zasad edytorstwa naukowego.