wisko w postaci odkładania się na powierzchni ogniwa węgla w postaci stałej (ang. carbon deposition). W celu uniknięcia tego zjawiska konieczne jest wstępne wymieszanie paliwa węglowodorowego z parą wodną. Zadanie to może być zrealizowane poprzez dodatkowy strumień wody bądź pary wodnej generowanej w dodatkowym kotle, bądź też właśnie poprzez zawrócenie części gazów anodowych, które zawierają znaczne ilości pary wodnej.
Recyrkulacja części gazów (zarówno anodowych jak i katodowych) ze względu na występujące straty ciśnienia musi być wymuszona. Do pokonania strat ciśnienia może być wykorzystany odpowiedni wentylator lub w przypadku gazów anodowych: strumienica zasilana dostarczanym paliwem.
Naturalną aplikacją ogniwa paliwowego MCFC w układ energetyczny jest połączenie ogniwa z turbiną gazową, tak, że ogniwo spełnia podobną funkcję jak komora spalania. W układzie tym (podobnie jak w układzie samej turbiny gazowej) spaliny opuszczające turbinę mają stosunkowo wysoką temperaturę, tak więc układ ten można poprawić montując odpowiedni wymiennik ciepła.
Występuje jeszcze wiele innych możliwości konfiguracji ogniwa paliwowego w układ hybrydowy [22] (np. z podukładem turbiny powietrznej, parowej, itp.).
2.1. Ogniwo pracujące samodzielnie
Z zasady działania ogniwa paliwowego typu MCFC wynika, iż w skład wylotowych gazów anodowych wchodzi dwutlenek węgla, przetransportowany z katody w procesie elektrochemicznym oraz palne cząstki. Z tego względu najprostsza struktura układu z ogniwem paliwowym (rys. 2) zawiera komorę dopalającą części palne gazów anodowych.
Rys. 2. Schemat ogniwa paliwowego MCFC wolnostojącego