6931258087

pojęty „autentyzm” tradycji, ile zezwala łączyć zjawiska uważane dotąd za odrębne, umożliwia kontaminowanie różnych tradycji rozumianych przedmiotowo na zasadzie tworzenia zupełnie nowej jakości.

Wahałbym się więc jednoznacznie wyrokować, co dzisiaj jest, a co nie jest „tradycją”, unikałbym wartościowania owego „materiału myślowego”, który służy do identyfikacji powstających wspólnot wyobraźni, odwołujących się do „swojej tradycji”. To, co dzisiaj wydaje się modą, zjawiskiem efemerycznym, odczytane już przez następne pokolenia stać się może przedmiotem nostalgicznej zadumy nad „utraconą tradycją”. I tak dalej, znów od początku, kultura nie znosi bowiem próżni, w miejsce zjawisk obumierających natychmiast pojawiają się nowe. Dopóki tak się dzieje, nie może być mowy o kryzysie kultury jako ludzkiej zdolności do tworzenia i odrzucania światów wyobrażonych. Globalizacja może być — i jest — doskonałą pożywką także do zdefiniowania samego siebie.