Mariusz Ciszek
wej koncepcji bezpieczeństwa narodowego. Podobnie jak w wielu innych krajach Polska przystąpiła do realizacji tego celu, a owocem tego przedsięwzięcia było opracowanie Strategii Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej, którą przyjęto 8 września 2003 roku (Koziej 2008: 3; zob. D: wstęp).
Należy podkreślić, iż wspomniana strategia obejmowała nie tylko kwestie stricte obronne, ale również szereg innych niezbędnych dla prawidłowego rozwoju cywilizacyjnego i gospodarczego kraju. Ukazana w strategii koncepcja bezpieczeństwa narodowego w porównaniu do dokumentów wcześniejszych miała charakter znacznie bardziej całościowy, uwzględniający nie tylko zagrożenia wojskowe, ale również pozamilitarne, w tym ekonomiczne, społeczne i ekologiczne. Stanowiła ona bowiem potrzebę dostosowania się do nowych, wyzwań i zagrożeń dla bezpieczeństwa państwa, zacierających dotychczasową różnicę między zewnętrznymi i wewnętrznymi aspektami zagrożeń (D: rozdz. I, II).
Naturalnie uwarunkowania bezpieczeństwa - zarówno te krajowe, jak i międzynarodowe - ulegały dalszym zmianom. Wejście Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku oraz inne wymienione wyżej czynniki w aspekcie strategii z 2003 roku wymusiły jej kolejną nowelizację w 2007 roku. Nowa Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej została zatwierdzona przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego 13 listopada 2007 roku. W porównaniu do swojej poprzedniczki z 2003 roku była to koncepcja jeszcze bardziej wszechstronna i całościowa. Wynika to z postrzegania ewolucji warunków bezpieczeństwa zacierających granicę pomiędzy bezpieczeństwem zewnętrznym i wewnętrznym, które narzuciło wymóg podejścia całościowego. Przedstawiona w strategii koncepcja bezpieczeństwa uwzględnia następujące sektorowe jej wymiary (E: rozdz. 3, par. 3.1-3.8):
1. Bezpieczeństwo zewnętrzne;
2. Bezpieczeństwo militarne;
3. Bezpieczeństwo wewnętrzne;
4. Bezpieczeństwo obywatelskie;
5. Bezpieczeństwo społeczne;
6. Bezpieczeństwo ekonomiczne;
7. Bezpieczeństwo ekologiczne;
34