7193935674

Narost jest zjawiskiem cyklicznym; w wyniku wzrostu wysokości narostu w pewnym momencie następuje jego ścięcie i proces odbywa się od początku.

Korzystny wpływ narostu: chroni powierzchnię ostrza od styku z wiórem i przez to zmniejsza zużycie ostrza.

Narost zmienia parametry ostrza, pogarsza gładkość powierzchni obrabianej i dlatego jest bardzo niekorzystnym zjawiskiem, szczególnie przy obróbce dokładnej.

Zużycie ostrza

Zużycie ostrza określa się jako geometryczne zmiany ostrza, związane najczęściej z ubytkiem materiału. Często związane jest to ze zmianami właściwości ostrza pod wpływem obciążeń i działania temperatury.

Zużycie mechaniczne może mieć charakter ścierny lub wytrzymałościowy.

Zużycie ścierne polega na wycieraniu się ostrza pod wpływem tarcia wiórów o ostrze i ostrza o materiał skrawany.

Zużycie wytrzymałościowe uwidaczniające się w postaci pęknięć, wyszczerbień i wykruszeń. Jest wynikiem przekroczenia wytrzymałości doraźnej lub zmęczeniowej elementów ostrza.

W zależności od parametrów skrawania zużyciu może ulegać powierzchnia natarcia, powierzchnia przyłożenia lub obie jednocześnie.

Powierzchnia natarcia jest to powierzchnia po której spływa wiór. Powierzchnia przyłożenia jest to powierzchnia noża od strony warstwy skrawanej, tworząca w przecięciu z powierzchnią natarcia krawędź skrawającą.

Zużycie powierzchni przyłożenia przejawia się w postaci równoległych rys o nierównomiernej długości. Wierzchołek noża cofa się i przez to zmniejsza się głębokość skrawania, zwiększa się chropowatość, a w konsekwencji może to doprowadzić do zniszczenia ostrza.

Wskaźnikiem zużycia powierzchni przyłożenia h_p jest wysokość starcia powierzchni przyłożenia od punktu pierwotnej krawędzi ostrza do dolnej granicy zużycia powierzchni przyłożenia.

Wartość maksymalną wskaźnika h_{p In}ax obserwuje się najczęściej w miejscu występowania maksymalnej prędkości skrawania.

9