38972 str 013

w postaci nagłej znacznej zmiany (wzrostu) sztywności konstrukcji, co jest zjawiskiem niepożądanym np. w konstrukcji walczaków (naczyń ciśnieniowych). W celu zlikwidowania tej wady stosuje się szew nakładkowy dwustronny niesymetryczny. W szwie tym nie ma zginania (występuje symetria obciążenia), a jednocześnie wzrost sztywności konstrukcji nie jest nagły, ale stopniowy.

Pewną odmianę połączenia nitowego stanowi szew przekładkowy (rys. 7.3e), który można uznać za podobny do szwu nakładkowego. Także szew wielostykowy (rys. 7.3f) uznaje się za podobny do szwu zakładkowego. Według rozstawienia nitów w szwie, szwy dzielą się na jednorzędowe i wie-lorzędowe. Z kolei szwy wielorzędowe dzielą się na równoległe i przestawne. Według liczby nitów w rzędach można podzielić szwy na niepełne, gdy w pewnych rzędach liczba nitów jest mniejsza niż w rzędzie innym.

W konstrukcjach stalowych przy łączeniu blach szwy są zwykle wielorzędowe. Poszczególne rzędy są jednak obciążane nierównomiernie, tym bardziej, im więcej jest rzędów nitów. W szwie zakładkowym najbardziej obciążony jest skrajny rząd nitów, co pokazano na rys. 7.5.

Rys. 7.5. Rozkład obciążenia nitów w poszczególnych rzędach

W celu wyrównania obciążenia w poszczególnych rzędach stosuje się rozwiązanie przedstawione na rys. 7.6 (przestawne).

—1	1 ^0	o \ ^1 ^ ^ "	^1 1
		aa! ».i bi

Rys. 7.6. Najkorzystniejsze rozstawienie nitów ze względu na przenoszenie obciążeń w szwie

zakładkowym

13