Str 013

podana będzie później) zarówno tor cząstki cieczy, jak i smuga pokrywają się z linią prądu.

Podstawowym parametrem w hydrodynamice jest objętościowe natężenie przepływu, zwane w skrócie przepływem lub wydatkiem.

Przepływ jest to stosunek objętości cieczy do czasu, w którym ciecz ta przepływa przez dany przekrój. Oznacza się go literą Q i wyraża w m³/s lub 1/s. Wielkość przepływu jest związana z prędkością wzorem

Q = fvdF,

F

gdzie: F — przekrój poprzeczny strumienia, czyli powierzchnia ustawiona normalnie do wektorów prędkości, u — prędkość odpowiadająca elementowi powierzchni dF.

W obliczeniach praktycznych posługujemy się najczęściej pojęciem prędkości średniej w przekroju poprzecznym strumienia.

Prędkość średnia to stosunek przepływu do pola przekroju poprzecznego. Jest ona równa

f v dF

We wzorach zwykle opuszcza się znak śr i oznacza prędkość średnią symbolem u.

Rodzaje ruchu

W zależności od charakteru pola prędkości rozróżniamy następujące rodzaje ruchu:

—    ruch ustalony, charakteryzujący się tym, żc w każdym punkcie wszystkie parametry ruchu są niezmienne w czasie; wobec tego parametry tc zależą tylko od położenia rozpatrywanego punktu;

—    ruch nieustalony, tzn. ruch, w którym co najmniej niektóre wielkości zmieniają się w czasie;

—    ruch jednostajny, charakteryzujący się tym, że wszystkie przekroje poprzeczne strumienia są jednakowe, równoległe do siebie i w odpowiadających sobie punktach przekrojów prędkości jednakowe;

—    ruch niejednostajny, zmienny, nie spełniający wymienionych warunków ruchu jednostajnego.

2. HYDROSTATYKA

Hydrostatyka zajmuje się siłami występującymi w cieczy, pozostającej w spoczynku. Przez stan spoczynku rozumie się brak ruchu cząstek cieczy

13